Dominicus Gent

Viering van zondag 7 december 2014

Iedereen beschermd tegen armoede ?

(Welzijnszorg 2014)

Het was de laatste tijd slecht weer, koud en nat. Gelukkig dat ik mijn paraplu had, want ik word niet graag nat. Wie er geen had, of een kapotte paraplu, probeerde dan maar wat dieper weg te kruipen in zijn jas, of iets boven het hoofd te houden, een tas, zak…

Was de persoon die nat werd iemand met wie ik verbonden was, dan stelde ik meestal vlug voor dat die maar mee onder mijn paraplu zou komen.

De “paraplu” : het is dit jaar het symbool van Welzijnszorg. Paraplu’s bieden bescherming tegen nattigheid, maar kunnen ook een uitnodiging zijn voor solidariteit. En wie onder de paraplu zit, ziet het weer wat rooskleuriger dan wie nat en koud wordt in de regen…

Over sociale bescherming, het thema van Welzijnszorg

Zowat elke religie die ik ken, heeft in haar jaarlijks ritme tijden gereserveerd, waarin men ruimte wil maken om zich te bezinnen, te kijken en ervaren waar het op aankomt, om zich te herbronnen… om in de chaos van elke dag weer te zoeken naar zinsverband.
De bedoeling is (denk ik) om vanuit dat beter aanvoelen waar je fundamenten en waarden liggen, je leven, je keuzes van elke dag meer door die bron te laten bepalen.

Advent is een van die periodes. Traditioneel gezegd zien we in deze donkere tijden uit naar de geboorte van Jezus…naar de komst van het Licht. Op het moment dat alles in de natuur naar een eind lijkt te evolueren, houden we vast aan de hoop dat het kan keren. Zien we uit naar kleine tekenen dat de chaos, noem het het onrecht dat mensen aangedaan wordt in alle vormen en maten, niet het laatste woord heeft. “Uitzien naar” is niet zitten wachten tot je ergens licht ziet. Neen, we kunnen ons in deze periode extra oefenen in het op zoek gaan naar waar die lichtpunten zich bevinden of zelf aan de slag gaan. Want als we de kaarsjes op de adventskrans aansteken, dan is dat niet alleen omdat het zo mooi staat, maar omdat dit kaarsje een symbool is voor onze eigen inzet. Het is maar doordat mensen in actie schieten dat er iets verandert, dat de duisternis het niet wint… Als we hier samenkomen is het om deze vlam brandend te houden, ons te warmen aan het geloof dat ons is doorgegeven dat er iets kan veranderen. Dat wij dat kunnen. Dat we het samen kunnen…in de voetsporen van Jezus van Nazareth.

Zo is Welzijnszorg ontstaan, vele jaren geleden. Mensen vonden elkaar in de zorg rond de meest kwetsbaren, probeerden en proberen hun stem te laten horen. Dit jaar focust Welzijnszorg op de paraplu van sociale bescherming die voor heel wat mensen in armoede grote gaten vertoont. We hebben geluk dat we hier in België leven. Word ik ziek, dan is er de ziekteverzekering die maakt dat de rekeningen betaalbaar blijven en ik mij kan laten behandelen. Verlies ik mijn werk, dan kan ik op “den dop”. We krijgen kindergeld. Er is ook het OCMW dat mij kan helpen als er veel verkeerd gelopen is… en als ik oud ben dan kan ik “genieten” van mijn pensioen. Ik heb mijn paraplu tegen de regen van moeilijkheden die mij beschermt.

Maar toch leeft een op de zeven mensen in België in armoede. Hun paraplu vertoont duidelijk gaten. Ze vinden de weg niet in het doolhof van papieren (lees zelf maar eens een papier van een notaris, een factuur van je energieleverancier….), ze kennen de juiste mensen en kanalen niet die hen kunnen helpen en informeren waarop ze recht hebben. Daarom vraagt Welzijnszorg in zijn politieke actie

° om een inkomen boven de armoedegrens voor iedereen,
° om een automatische toekenning van rechten voor al wie hulp nodig heeft,
° een kwaliteitsvolle dienstverlening voor wie steun zoekt.

Dat is al een serieuze kaars tegen het duister. Andere bronnen van licht en hoop zijn de honderden projecten waar mensen zich belangeloos inzetten voor de mensen met minder stem. Daarover zal Mieke het straks hebben.

We komen hier elke week samen rond de Schrift, zoekend naar sporen van zingeving , naar toekomst voor onszelf en voor de wereld. Om verder hoopvol te kunnen leven, om ons niet gewonnen te geven. Zingen we dit uit in het Schriftlied…

Lezing Mat.3 1-3 met uitwerking en concrete stappen 

Zoals we het net hoorden, willen we onze keuzes van elke dag laten bepalen door onze Bron. Samen met Welzijnszorg vonden we tijdens onze voorbereiding onze inspiratie bij Matteus. Die schrijft over Johannes De Doper. Het is een kort fragment uit de Schrift, daarom lees ik het zelf voor:

In die tijd trad Johannes de Doper op in de woestijn van Judea. Hij verkondigde:”Kom tot inkeer, want het koninkrijk van de hemel is nabij.” Dit was de man over wie de profeet Jesaja sprak toen hij zei:” Luid klinkt een stem in de woestijn: “Maak de weg van de Heer gereed, maak recht zijn paden.”

Een echte donderpreek krijgen we vandaag te horen. De oproep tot waakzaamheid wordt verscherpt. “Maak de weg van de Heer gereed.” Met andere woorden: Johannes de Doper roept op tot concrete actie. Er moet een en ander gebeuren om de komst van de Heer voor te bereiden.
Je kan je niet op je afkomst beroepen, het doopsel is geen magisch ritueel waardoor je voor eens en voor altijd safe zit. Neen, precies van de gedoopten verwacht God dat ze zijn rijk gestalte geven. Precies zij zouden moeten weten wat hen te doen staat. “Maak recht zijn paden.”
De wegen van de wereld zijn vaak krom. De arme, de zwakke onder ons is er het eerste slachtoffer van. Uitzien naar zijn komst betekent voor christenen dan ook: het voortouw nemen in het wegwerken van de ongelijkheid. Dat is pas echt advent.

Beste mensen, wees ergens gerust! Reeds velen hebben de oproep van Johannes gehoord. Velen zijn met vallen en opstaan bezig hun geëigende steentje in de strijd tegen de armoede bij te dragen.
Ik wil jullie daar vandaag graag iets over vertellen, en ik wil jullie ook uitnodigen om mee te doen. De viering eindigt met onze soepactie. We hebben lekkere soep gemaakt. Een gezond en warm en gewaardeerd gebaar dat niet veel moeite koste. En dat is nu precies de basis van deze actie. In ruil voor een dampende kom soep leveren we straks een vrije bijdrage om zo met z’n allen datzelfde warme gebaar te stellen. Met de opbrengst bouwen we mee aan een toekomst zonder armoede. Welzijnszorg steunt immers lokale en regionale initiatieven die de positie van mensen in armoede willen verbeteren.

Neem de Papiermolen: de Papiermolen neemt in naam van de kansarmen contact op met de overheids- en privé-instanties, met advocaten , notarissen en deurwaarders. In de eerste plaats willen ze het concrete probleem aanpakken en erger voorkomen. Daarnaast helpen ze de mensen ook met informatie en ondersteuning om op eigen kracht aan de slag te kunnen.

Of “De Schakel”: dit is een hechte groep van leden en vrijwilligers die met elkaar optrekken, elkaar bemoedigen en uitdagen. Een vrijwilliger vertelt: “We moeten ons geen onhaalbare beloftes doen. We kunnen de financiële tekorten niet zelf oplossen. Maar we kunnen wel samen op zoek gaan om beter te leren omgaan met dat tekort en tezelfdertijd op zoek gaan naar hoe het komt dat mensen hun rechten niet kunnen benutten.

Dicht bij ons heb je “De sloep, onze Thuis”: daar kunnen personen en gezinnen terecht voor dagelijks onthaal, ontmoeting en een warme maaltijd. De sociale dienst levert materiële crisishulp en bied verdere begeleiding. De Sloep- onze Thuis maakt deel uit van VZW Kras, een welzijnsschakel uit Gent.

‘In Vlaanderen zijn er zo’n 130 welzijnsschakels werkzaam .Elke schakel telt en Welzijnszorg ondersteunt allen. Samen met hen willen ook wij als gemeenschap aan onze beleidsmakers in deze advent een krachtig signaal geven. We willen dat iedereen een goede paraplu heeft om zich te beschermen. Daarom vragen we jullie om straks de petitie te tekenen. De parapluutjes liggen klaar op de tafel, en iedereen mag er eentje kiezen om er zijn handtekening in te plaatsen. Zo staat er immers geschreven: de heuvel moet geslecht, geen kwaad mag zijn bedreven, maak alle paden recht”

Inleiding tafelgebed

De tafel: een plaats waar mensen elkaar bemoedigen, het leven delen en waarvan ze nadien “gesterkt en gevoed” verder kunnen.

Onze Dominicustafel staat symbool voor de tafel voor iedereen: voor iedereen in onze gemeenschap, ook voor hen die er vandaag niet bij kunnen zijn, ze zijn in onze gedachten bij ons.

Ook voor hen die ons door de dood zijn ontnomen: hun liefde, wat ze met ons deelden, we nemen het ons verder leven mee. Voor hen steken we de kaarsjes aan.

Verder zijn er de ontelbaren zonder stem, wij willen ze vandaag heel bijzonder meenemen in ons bidden en delen. Voor hen steken we het kleine kaarsje uit Afrika aan.

Maar vooral staat de tafel symbool voor Hem die we hier gedenken:Hij die ons leerde brood te breken en wijn te delen, die ons liet zien dat het Leven kan winnen als we ons leven delen.

Oog in oog met zijn naderende dood gaf Jezus die laatste avond aan zijn lln een teken, een lichtpunt, een oriëntatiepunt, om in de toekomst te geloven.
Hij brak het brood zegende het en deelde het uit met de woorden: dit is mijn lichaam voor u: ik wil mijn leven met jullie delen.
Hij nam een beker met wijn, zegende die en gaf hem rond met de woorden: dit is de beker van het nieuwe verbond in mijn bloed.
Telkens wanneer jullie brood breken, wijn delen in gedachtenis aan Mij is het leven sterker dan de dood.
Gebed

Laten we gaan
met in ons hart
een vernieuwd vuur
aangewakkerd door het Woord
aangewakkerd door ons samenzijn
Om stappen te zetten
naar bevrijding
van onszelf
van de mensen die minder kansen krijgen.
Om voluit te leven.