Dominicus Gent

Viering van zondag 13 augustus 2023

GOD ONTMOETEN…

 

Zoals het een beetje een gewoonte wordt in de vakantie hebben we ons voor vandaag ook laten inspireren door de lezingen van de liturgische kalender. De tekst uit Koningen 19 over de profeet Elia, die God ontmoet in de stilte, sprak ons het meest aan. Daarop gebaseerd kozen we als thema voor deze viering ”Vakantie als mogelijkheid tot ontmoeting met God.”
 

 Lied: Ga mee met ons

Ga mee met ons, trek lichtend ons vooruit
naar tijd en land door U ooit aangeduid.
Leef op in ons, de mens die leven moet,
een die de toekomst heeft die leeft voorgoed.

Ga mee met ons, verberg U niet altijd,
gun ons een flits, een teken in de tijd,`
dat U nog leeft, nog steeds om mensen geeft
en zonder wanhoop voor de vrede leeft.

Ga mee met ons. Wie zijn wij zonder U?
Een mens gaat dood aan enkel toen en nu.
Licht op in ons, wees vuur en vlam van hoop,
houd steeds in ons de toekomstmens ten doop.

T. Jan van Opbergen M. W.H. Monk

Lezing: 1Koningen 19: 2-17 
(Naar 1 Koningen 19, 1-16 – Bewerking C. Leterme)

Koningin Izebel stuurde iemand naar Elia met de boodschap: ‘Binnen vierentwintig uur laat ik u doden.’ Toen Elia dat hoorde, vluchtte hij naar de woestijn. Daar ging hij onder een bremstruik zitten. Hij zei tot God: ‘God, het is mij allemaal teveel! Laat mij sterven want ik ben niet beter dan mijn voorvaders.’ Daarna ging hij neerliggen en sliep in. Opeens stootte een engel hem aan en zei: ‘Sta op en eet.’ Hij keek op en zag bij zijn hoofd een koek en een kruik water. Hij at en dronk en viel weer in slaap. Wat later stootte de engel hem voor de tweede maal aan en zei: ‘Sta op en eet; anders ben je niet sterk genoeg om te reizen.’ Elia stond op, at en dronk, en kwam zo terug op kracht. Dan liep hij veertig dagen en nachten, tot hij de berg Horeb bereikte. Daar ging hij een grot binnen en bleef er overnachten. God vroeg: ‘Waarom bent je hier, Elia?’ Elia zei: ‘Omdat ik mij heel hard heb ingezet voor U. De Israëlieten hebben uw verbond vertrappeld, uw altaren omgeduwd en uw profeten onthoofd. Ik ben de enige die overgebleven is en nu willen ze me ook doden.’ God zei: ‘Kom naar buiten.’ Dan ging God voorbij. Eerst kwam er een zeer zware storm die bergen deed splijten en rotsen verbrijzelen. Maar God was niet in de storm. Daarna was er een aardbeving. Maar ook in de aardbeving was God niet. Op de aardbeving volgde de bliksem. Maar ook in de bliksem was God niet. Op de bliksem volgde het suizen van een zachte bries. Als Elia dat hoorde, bedekte hij zijn gezicht met zijn mantel. Hij ging naar buiten en bleef staan bij de ingang van de grot. God zei: ‘Ga terug naar Damascus. Daar moet je de nieuwe koningen zalven, en Elisa moet je zalven als jouw opvolger.’

 

Lied: Ik kan alleen woorden ontmoeten

Ik kan alleen woorden ontmoeten, u niet meer.
Maar hiermee houdt het groeten aan zozeer,
dat ik wel moet geloven, dat gij luistert;
zoals ik omgekeerd uw stilte in mij hoor.

T. Gerrit Achterberg M: Bernard Huijbers

 

1

Voor wie vorige week de viering bijwoonde: enkele thema’s van toen komen vandaag terug, de profeet Elia en het beleven van een bijzondere ontmoeting.
Elia is een belangrijke profeet in de periode van de Koningen, ten tijde van koning Achab. Achab schippert tussen de verering van Jhwh en Baäl. Elia heeft zich ononderbroken ingezet om Jhwh als enige God te laten erkennen, maar krijgt nu doodsbedreigingen van koningin Jizebel. Elia vlucht naar de woestijn waar hij door Jhwh gesterkt wordt met voedsel en drank om daarna 40 dagen en nachten te stappen tot de berg Horeb. Vorige week hoorden we het verhaal van de transfiguratie waar Jezus’ gezicht straalt als de zon en Mozes en Elia naast hem verschijnen. Er zijn heel wat parallellen tussen Elia en Mozes.
Elia stapt veertig dagen en nachten door de woestijn en mag dan Jhwh ontmoeten, Mozes verblijft veertig dagen op dezelfde berg, die ook Sinaï wordt geheten.
Mozes kreeg de opdracht om het volk door de woestijn te leiden, Elia krijgt de opdracht om de nieuwe koningen te zalven en Elisa als zijn opvolger.
Zij ontmoeten beiden Jhwh, maar daar is een verschil: Mozes ontmoet God in donder en bliksem; Elia herkent God – niet in de storm, aardbeving, vuur en bliksem, de manier waarop Baäl zich ook manifesteert – maar in het suizen van een zachte bries.
De manier waarop Jhwh communiceert met Elia is ontroerend: hij geeft hem voedsel en sterkt hem, zodat hij de lange tocht door de woestijn kan maken. Hij maakt zich kenbaar als een zachte bries en daarna geeft Hij Elia een nieuwe opdracht.

Het verhaal inspireerde ons om het te hebben over ons eigen zoeken naar een Godsontmoeting. Die is uiteraard veel bescheidener dan deze grote verhalen die in de Bijbel verteld worden. Maar zoals Jo vorige week zei brengt dit hoop en vertrouwen naar de toekomst.

Er zijn vele wegen om op zoek te gaan naar God of het groot Mysterie of Liefde… Mensen gaan op bedevaart, naar Compostella, trekken zich terug in een klooster of in de natuur, volgen een meditatiecursus, enz. Ik ging op Vision Quest en Mieke vertelt over een onverwachte ervaring.

Zoals de meesten van jullie weten staat het bereiken van je pensioen niet garant voor meer (vrije) tijd. De illusie die ik had dat er meer tijd zou zijn voor reflectie en mediteren viel snel weg. Er is bijna een jaar voorbij en het ging snel als een ademtocht. Ook al heb ik totaal niet het gevoel dat het verloren tijd was, toch knaagde er iets. Ik nam te weinig tijd om me in alle rust met God bezig te houden.
Het jaar voor ik met pensioen zou gaan voelde ik het diepe verlangen om tijd vrij te maken voor een Vision Quest. Maar het lukte vorig jaar niet. Het verlangen bleef en begin deze zomer was ik in Frankrijk om, zoals men het noemt, ‘De berg op te gaan’.
Een Vision Quest is een oud overgangsritueel uit de traditie van Indianen. Na een periode van enkele dagen voorbereiding: inhoudelijk, ceremonieel en praktisch; zonderen de deelnemers zich vier dagen en nachten af en blijven alleen op een plek in een bos. Ze vasten en bidden.
Ik was niet alleen om dit te doen. Een groep stafleden ondersteunen de mensen die de berg opgaan. Er waren veel jonge mensen en ook enkele leeftijdsgenoten. Het was een mooie en natuurlijke omgeving centraal in Frankrijk, een gebied van 135 hectare bos.
Ik was vier dagen en nachten alleen zonder alle gewoontes en afleidingen die we dagelijks anders hebben: ik moest me niet afvragen wat te eten, naar de winkel gaan, telefoons doen, zorgen voor mensen, mails beantwoorden, wassen en strijken, enz. Ik had niets omhanden. Alleen met mijn gedachten, de natuur, het weer, de stilte. Alleen om te vasten en te bidden. Alleen met de angst voor het onbekende, de donkerte, de honger, de leegte. Maar de angst is kleiner dan het vertrouwen (zoals bij Elia).
Het voelde voor mij als een thuiskomen. Ik kon me openstellen voor alles wat zich aandient in de natuur, met de bodem, de planten en dieren. Afhankelijk zijn van de weersomstandigheden. Af en toe heb ik daar nood aan. Ondanks onze fijne tuin speelt ons leven zich toch vooral af tussen muren en mensen. Ik mis dan de verbinding die ik nu terug mocht voelen. Het was een geschenk. Weten dat niets van mij verwacht werd, dat ik helemaal niets moest, gaf een diepe voldoening. Mijn leven overwegen, de gedachten die aan de oorsprong liggen van mijn voelen en handelen bekijken of die nog oké zijn of mogen veranderen. Ik wilde me verdiepen met wat het is om ouder te worden: ouder worden en wat dit oproept aan zorg en angsten. Ik kon en kan een grote rust voelen. Een grote dankbaarheid ook om alles wat en wie er was tot nu toe in mijn leven en een vertrouwen naar wat komen zal. Een sterke verbondenheid met de aarde en de mensen.
En na deze bijzondere veertien dagen is er opnieuw het dagelijks leven. Er is een Boeddhistisch gezegde: ‘Voor de verlichting: houthakken en water dragen, na de verlichting: hout hakken en water dragen.’
Zo is het en laten we het lied zingen ‘van alle dagen’. 

Nooit hoorden wij
andere stemmen dan de onze.
Nooit waren er handen die doen
wat handen niet kunnen,
nooit andere
goddelozer mensen dan wij.

Maar er was daglicht,
alle dagen, wat ook gebeurde,
alsof wij liepen
over een onzichtbaar weefsel
oven de afgrond gespannen,
dat niet scheurde.

Nooit werd iemand
weggetild uit de tijd.
Maar soms even
wordt lijden opgeschort
of dragen mensen het samen
zo zouden wij moeten leven.

T: Huub Oosterhuis M: Antoine Oomen

 

2
Hoewel het voor mij in feite altijd vakantie is, zijn de zomermaanden het toch altijd een beetje meer. De mensen rondom mij zijn in vakantiemodus en er wordt van alles georganiseerd om te feesten en elkaar te begeesteren. Zo o.a. De Gentse feesten die mij telkens ontmoetingen met God cadeau doen.
“We plooien niet” was de rode draad voor de 34ste editie van de Gentse debatten in het NTG. De debatten willen elk jaar opnieuw heldere maatschappelijke analyses bieden en ook aanzetten tot een sociaalecologisch alternatief.

Ik koos dit jaar voor het debat met als thema “Jong en rebels, uitdagingen van de jonge activisten”. De moderator was Jasper, een jonge bewegingswerker van de vakbond ABVV. Het panel bestond uit:
-Simon, een activist actief in de burgerbeweging “Te Duur”. Een beweging die in Gent 36.000 handtekeningen heeft overhandigd aan het stadsbestuur om zo een referendum over betaalbaar wonen te kunnen bekomen.
-Hannah Aziza van de vakbond ACV
-Jolien van Extinction Rebellion, een wereldwijde milieubeweging.
-Stefanie van de Vredesaktie. Dit is een pluralistische vredesbeweging die radicaal pleit voor een maatschappij waarin conflicten worden opgelost zonder geweld of het dreigen ermee.
-Matilde van VZW Labo. Dit is een jonge en dynamische basisorganisatie die functioneert als een sociaal laboratorium, waar mensen samen komen om te leren-agiteren-bewegen en organiseren. Er zijn workshops en trainingen om mensen zowel individueel als collectief in hun kracht te zetten. Ze doelen op een empowerment dat sterkt om de onderdrukking, waarmee we in ons dagelijks leven worden geconfronteerd, aan te pakken.
-Jens is opbouwwerker bij Saamo in Zelzate. Saamo is de nieuwe naam voor samenlevingsopbouw. Opbouwwerkers staan dicht bij de mensen en de problemen waarmee ze te maken krijgen. Ze werken steeds samen aan oplossingen die concreet en breed inzetbaar zijn.

Ik breng jullie de ganse waaier van panelleden omdat het precies dat was dat mij overweldigde en enthousiasmeerde. Die bundeling van jeugdig activisme op dat debatpodium greep me naar de keel. Ook het respectvol luisteren en delen van meningen en voorstellen beroerde mij en gaf mij hoop. Ik voelde en geloofde dat God bezig was met bevrijdend werk. Vanuit mijn geloof ontmoette ik Haar/Hem als bezorgde Moeder/Vader die jonge mensen ondersteunt om te durven uitspreken dat het anders moet, kan en mag. Hoe meer de neuzen een beetje in dezelfde richting komen te staan hoe meer wonderen er kunnen gebeuren.

“Dit ene weten wij en aan dit één
houden we ons vast in de duister
uren: er is een Woord, dat
eeuwiglijk zal duren en wie ’t ver-
staat, die is niet meer alleen.” 

T: Henriëtte Roland Holst-van der Schalk M: Mariëtte Harinck

 

Uitnodiging tafeldienst 

Eucharistie is de dynamische dialoog tussen gelovigen en God: Vader, Zoon en H. Geest. Voor Christenen is dat de ontmoeting bij uitstek. Laten we aan tafel gaan en eucharistie vieren.
Onze zorgen, onze vreugden, onze dankbaarheid, we brengen ze hier aanwezig. Kan iemand ook het intentieboek brengen alsjeblieft.
Laten we vieren dat er diep in elke mens het verlangen schuilt naar ontmoeting met zichzelf, met de andere en met de Gans Andere, onze Moeder/Vader.
We steken het solidariteitskaarsje aan, teken van verbondenheid met allen over de hele wereld die in diezelfde geest brood breken en delen.
We gedenken in dit uur ook onze geliefde doden voor wie de kaarsjes aansteken in de doopschaal.

 Tafellied: Gezegend de onzienlijke

Gezegend de onzienlijke
gezegend de verborgene
gezegend de levende
dag liefde die dorstig maakt
licht dat ziende maakt.

Gezegend mensen die goed zijn
de hand die niet slaat
de mond die niet verraadt
de vriend die zijn vriend niet verloochent.

Gezegend zij de vrouw voor de man
en de man voor de vrouw
en oud voor jong en sterk voor zwak.

Gezegend is de nieuwe mens
voorbij de dood
die in ons zucht en kreunt
die in ons leeft
Jezus Messias.

Die zich gegeven heeft
zich nemen laat
die wordt gebroken
uitgedeeld van hand tot hand
als brood gegeten.

Gezegend wie door angst gelouterd
aan de dood voorbij
leven in licht
opnieuw geboren.

Gezegend de onzienlijke
gezegend de verborgene
gezegend de levende
dag liefde die dorstig maakt
licht dat ziende maakt.

T: Huub Oosterhuis M: Bernard Huijbers

 

De avond voor zijn dood, voor hij zelf gebroken werd, gaf Jezus zijn vrienden een teken van leven. Hij zegende brood, dankte en brak het. Als brood gebroken wordt, zei hij, dan wordt liefde uitgedeeld, dan worden mensen gered en bewaard. Doe dit ook, vergeet elkaar niet, blijf dit doen. Vergeet mij niet, laat me jullie nabij zijn in dit brood.

Hij nam een beker met wijn, dankte opnieuw en liet hen drinken. Jullie dorst is groot, zei hij, dorst naar erkenning, naar gerechtigheid, lichaamsdorst. Geef elkaar te drinken, zoals het bloed het lichaam te drinken geeft. Zo heb ik jullie liefgehad, als mijn bloed. Drink van mij, vergeet mij niet, laat me jullie nabij zijn.

Zo waren zij elkaar nabij tijdens dit afscheid. Zo zouden zij elkaar terugvinden, toen en nu en voor altijd, in deze gedeelde gebaren van vrede.

 

Gebed: Gij bad op enen berg alleen (Gezelle)

Gij badt op enen berg alleen,
en… Jesu, ik en vind er geen
waar ‘k hoog genoeg kan klimmen
om U alleen te vinden:
de wereld wilt mij achterna,
alwaar ik ga
of sta
of ooit mijn ogen sla;
en arm als ik en is er geen;
geen een,
die nood hebbe en niet klagen kan;
die honger, en niet vragen kan;
die pijne, en niet gewagen kan
hoe zeer het doet!
o Leert mij, armen dwaas, hoe dat ik bidden moet!

 

Lied: Ik wandel door Gods seizoenen  
Ik wandel door Gods seizoenen,
het leven een nieuw begin,
een zegening, niet te noemen,
ik wandel, ik leef en ik zing

Om alles wat wordt geboren,
het lied en het mensenkind
en niemand weet van te voren:
hoe ver waait het zaad op de wind?

Om alles wat wordt geschonken,
het leven, de nacht, het licht.
Het water welt uit de bron en
ik open mijn handen en drink.

Wij wand’len door de seizoenen,
vervulling een leven lang,
een zegening niet te noemen.
Wij zingen en zeggen dank.

T: Filip van de Wouwe M: Vic Nees

 

 

 

Blijf verbonden met de gemeenschap van Dominicus Gent:
via de nieuwsbrieven: https://www.dominicusgent.be/nieuwsbrief/
via Facebook ( https://www.facebook.com/Dominicus-Gent-324436994242688/)
Abonneer u nu op ons nieuw online platform: http://Bijlichten.be 
Ga er in gesprek met de auteurs van de filmpjes!

Indien u meent dat voor een bepaald object het auteursrecht van de auteur of zijn/haar erfgenamen, of het recht op afbeelding geschonden werd, neem dan contact op met ons zodat de situatie kan worden rechtgezet.