Dominicus Gent

Viering van zondag 31 december 2017

Verbonden in hoop

 

Goede morgen iedereen,
Van harte welkom in deze viering op de laatste dag van het jaar 2017.
In deze viering willen we de dualiteit van het oude jaar met zijn positieve en minder positieve momenten even overlopen en toetsen aan de verwachtingen van het nieuwe jaar 2018.
Maar eerst willen we het Licht aansteken aan de Paaskaars. Licht dat ons de weg wijst in deze donkere dagen, beloftevol licht van die Ene die altijd bij ons is en we God mogen noemen.

*

Bij de voorbereiding bracht Ingrid het idee aan om te vertrekken van een gedicht. Willem Wilmink schreef de tekst gezien door de ogen van twee mensen die rechtover elkaar in de trein zitten.

Echtpaar in de trein

Met de allerliefste in de trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar
De trein maakt zijn vertrouwd geruis
en zij rijdt voor-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel
zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat :
de vrouw ziet wat er gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit
En beiden aan dezelfde ruit.

 

Eerste inbreng

Van 2017 naar 2018 gaan is een grens overschrijden. Al zijn die twee dagen, oudejaarsdag en 1 januari, twee dagen net als alle andere, ze zijn even lang en even kort. 2017 kan voor ieder van ons op een verschillende manier beleefd zijn. Toch gaan we straks vieren, omdat we weer een jaartje ouder worden of omdat 2017 als een moeilijk jaar hebben ervaren en we kunnen uitkijken naar de nieuwe jaar met heel veel wensen, beloftes en nieuwe kansen.
Vanuit onze comfortabele zetel kregen we via de kranten en televisie een uitgebreid overzicht van alle kommer en kwel. Bepaalde gruwelbeelden van dier- en mensenleed, natuurrampen, oorlogsbeelden staan nog op mijn netvlies gebrand.
Maar op deze laatste dag van het jaar had ik het met jullie liever gehad over de positieve dingen die gebeurd zijn ver weg van hier en ook heel dichtbij. Het zijn soms maar kleine feiten maar hartverwarmend en hoopvol.
“ ’t Is nog nie al naar de wuppe” zingt Wannes Cappelle van Het zesde metaal en ik moet hem hierin bijtreden met volgende voorbeelden.
De bewoners van het eiland Lampedusa (Italië) kregen van de VUB een eredoctoraat toegekend voor hun hulp aan bootvluchtelingen en oorlogsslachtoffers. Een mooie opsteker en erkenning voor hun inzet, mededogen en naastenliefde.
Een verzorgende in Nieuwpoort kende de moed om naar buiten te treden met het nieuws dat de collega’s het niet zo nauw namen met de waardigheid van de kwetsbare en hulpbehoevende ouderen waar ze verantwoordelijkheid voor dragen. De deuren van stal van Hercules werden opengesteld en de mensen van de sector kunnen nu evalueren of ze goed bezig zijn.
In oktober mochten de Gentenaars hun voorkeurstem uitbrengen op drie projecten van het burgerinitiatief. Deze initiatieven bracht mensen samen en deed hen beseffen dat dialoog en samenwerken belangrijk zijn voor hun omgeving.
Een pluim voor de ‘Plezante Doeners‘ die in weer en wind elke eerste zondag van de maand de buurt netjes maken en in dialoog gaan met de buurtbewoners.
De Franse post is gestart met een initiatief dat de postbodes tegen vergoeding de rol van goede buur laat overnemen. Ze brengen wekelijks een bezoekje van 10 minuten en sturen vervolgens een SMS-je naar de familie om ze gerust te stellen dat het met pa en ma oke is. Ingrid vertelde dat haar 98-jarige buurvrouw, die geen familie meer heeft, zelfstandig thuis kan blijven wonen dank zij de hulp van de buren.
Op kerstavond haalden we een schotel af bij het Syrisch restaurant nabij St. Jacob. De ganse familie wensten ons als moslim ‘een Zalige Kerstmis ‘ toe , geen zalig kerstfeest maar een Zalige Kerstmis. Dit heeft mij geraakt en ontroerd. Ik kreeg er bijna vleugels van…..

Ik ben er zeker van dat jullie nog heel wat positieve geluiden kunnen aanbrengen …

2018 ligt voor ons, 365 blanco vierkantjes op de kalender. Misschien hebben jullie er al enkele kunnen invullen: een huwelijk, een blijde geboorte, een carrière-switch, stopzetting van je actieve loopbaan, een persoonlijk project…..laat ons samen op die trein stappen in wagon 2018 en kijken uit hetzelfde raam, iemand die vooruit kijkt en een ander achteruit. We geven elkaar rendez-vous volgend jaar en bekijken wat voor positiefs we ervaren hebben.

 

Evangelie: Matheus 28, 1-10

Na de sabbat, toen de ochtend van de eerste dag van de week gloorde, kwam Maria uit Magdala met de andere Maria naar het graf kijken.. Plotseling begon de aarde hevig te beven, want een engel van de Heer daalde af uit de hemel, liep naar het graf , rolde de steen weg en ging erop zitten. Hij lichtte als een bliksem en zijn kleding was wit als sneeuw. De bewakers beefden van angst en vielen als dood neer. De engel richtte zich tot de vrouwen en zei:” wees niet bang, ik weet dat jullie Jezus, de gekruisigde, zoeken. Hij is niet hier, hij is immers opgestaan, zoals hij gezegd heeft. Kijk maar, dat is de plaats waar hij gelegen heeft.En ga nu snel naar zijn leerlingen en zeg hun: “Hij is opgestaan uit de dood, en dit moeten jullie weten:hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zal je hem zien. Dat is wat ik jullie te zeggen had.
Ontzet en opgetogen verlieten ze haastig het graf om het aan zijn leerlingen te vertellen. Op dat moment kwam Jezus hen tegemoet en groette hen. Ze liepen op hem toe , grepen zijn voeten vast en bewezen hem eer.
Daarop zei Jezus: “Wees niet bang. Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan, daar zullen ze mij zien.”

 

Inbreng

Je zal je waarschijnlijk afvragen wat dit evangelie, op het einde van Jezus’ leven hier in de kersttijd komt doen. Kerstmis, Nieuwjaar: het zijn momenten van nieuw begin.
En toch is er volgens ons een duidelijk verband. Matheus vertelt hier niet alleen van een faillissement van een leven, maar zeker ook over een nieuwe start.
De leerlingen waren een tijd met Jezus opgetrokken, gefascineerd door zijn boodschap, door zijn manier van met mensen omgaan, door zijn verbondenheid met God. En alhoewel ze dezelfde weg aflegden, keken ze op een andere manier naar die boodschap van Jezus dan Jezus zelf. Hun blik was gericht op de belofte van de komst van de Messias. De Messias die van Israël weer een machtige staat zou maken.
Toen Jezus wegviel zagen ze het helemaal niet meer zitten. Hun beeld van de Messias, van wat hij zou verwezenlijken lag in duigen. Hun hoopvol toekomst perspectief was weg. Het spoor liep dood. En wel in Jeruzalem: de stad waar Jahweh zou weerkeren, symbool voor de stad van uiteindelijke vrede.
De parallellen met deze tijd zijn niet moeilijk te vinden: zoals Paule daarnet al zei. We kunnen, net als de leerlingen, het gevoel hebben dat de wereld op een dood spoor zit als je het nieuws volgt: terrorisme, machtsvertoon, hemeltergende onrechtvaardigheden, mensen als koopwaar, geld als hoogste waarde, politiek die helemaal niet meer draait om het welzijn van mensen…
Maar tot tweemaal horen we in dit evangelie: wees niet bang. Laat je niet overrompelen door het onheilsgevoel, laat je er niet door kleinkrijgen, laat je er niet door verlammen. Verander je focus, zie wat er wel nog kan, aanwezig is, dat hoop geeft. Het is niet groot, het begint klein, in een kind, in enkele mensen die zich samenvoegen om tegen onrecht op te staan.
In mensen die, zoals Jezus, anderen nabij zijn, hun noden zien en proberen er iets aan te doen. Dat vind je niet in het grote machtscentrum waar geld, eigenbelangen machtshonger welig tieren, hier gesymboliseerd door Jeruzalem. Maar wel in Galilea. Tot tweemaal toe worden de leerlingen aangemaand terug te keren naar Galilea: daar zullen ze Jezus zien.
En wat is dat, Jezus zien in Galilea?
Dat is teruggaan naar waar het allemaal begon: in Galilea kreeg Jezus roeping vorm en gestalte: daar leerde hij wat zijn verbondenheid met God betekende, wat dat voor consequenties had in zijn manier van leven. Daar verzamelden zich ook mensen die gegrepen waren door die manier van zijn, van leven. Daar zullen ze zien wat Jezus bedoelde met zijn Boodschap, zijn leven.
Of anders gezegd: ga terug naar je oorspronkelijke inspiratie, ga terug naar de bron van je inzet en je engagement. Daar vind je hoop, daar vind je kracht om tegen de stroom in te blijven geloven in een hoopvolle toekomst. En doe het samen met anderen. Zoek het leven terug op. Zoek de diepe stromen water, hou elkander vast en het onheil, de storm zal je je levenskracht niet ontnemen.

 

Vele keren had hij het hun voorgedaan:
breken en delen is leven zoals het bedoeld is.
Maar zoals zovele mensen voor en na hen
hadden ze een teken nodig om het echt te verstaan.
Die laatste avond dat hij met hen samen was,
wou hij hen iets geven waarop ze steeds konden terugvallen
Een teken dat hen verbond met wat eens was,
een teken om nu van te leven
om zo toekomst te scheppen.

Hij nam brood in zijn handen,
brak het en zei: breek je leven zoals ik het je voordeed
dan blijf ik bij jullie, ben ik jullie tot voedsel.
Dit wordt mijn lichaam.

Hij nam de beker met wijn in zijn handen
zegende God
en gaf de beker rond.
Drink hiervan zei hij,
drinken van dezelfde beker verbindt mensen met elkaar
Telkens je uit deze beker drinkt
word je deel van mijn
levenskracht , mijn bloed.

Doe dit telkens weer om niet te vergeten wat ik jullie voorgeleefd heb.

•

Vredeswens
Met het nieuwe jaar in het verschiet
mogen we elkaar alle goeds wensen,
en zeker hopen en werken aan een vredevolle wereld.
Laten we elkaar hier telkens weer bemoedigen,
steunen in dat geloof dat het kan:
een wereld in vrede.
Wensen we elkaar dit van ganser harte toe.
De vrede van God mogen bij jullie zijn.