Dominicus Gent

Palmzondagviering

14 april 2019

 

We verzamelen bij slecht weer achteraan de kerk en bij goed weer buiten rond een tafel waar palmtakken in een mand zijn neergezet. De Paaskaars staat eveneens op tafel. Een kan met water voor de wijding van de palmtakken.

 

Matt 21, 1-11

De intocht in Jeruzalem
Toen zij Jeruzalem naderden en de Olijfberg bestegen in de richting van Betfage zond Jezus twee leerlingen uit met de opdracht: “Gaat naar het dorp daar voor u en het eerste dat gij zult vinden is een vastgebonden ezelin met een veulen. Maak die los en breng ze bij Mij. En als iemand u een aanmerking maakt, zegt dan: De Heer heeft ze nodig, maar zal ze spoedig terugsturen.” Dit gebeurde, opdat in vervulling zou gaan het woord van de profeet: Zegt aan de dochter van Sion: Zie, uw Koning komt tot u, zachtmoedig en gezeten op een ezel, op een veulen, het jong van een lastdier. De leerlingen begaven zich op weg en deden wat Jezus hun had opgedragen; zij brachten de ezelin met haar veulen, legden er hun mantels overheen en Hij ging er op zitten. Zeer velen uit het volk spreidden hun mantels uit op de weg, terwijl anderen de weg bedekten met twijgen die zij van de bomen hadden gesneden. De mensen die Hem omstuwden, jubelden: “Hosanna Zoon van David, Gezegend de Komende in de naam des Heren! Hosanna in den hoge!” Toen Hij Jeruzalem binnentrok, raakte de hele stad in beroering en men vroeg: “Wie is dat?” Het volk antwoordde: “Dit is de profeet Jezus uit Nazaret in Galilea.”

 

Palmwijding

 

 

We wanen ons aan de poort van de stad Jeruzalem

En blijven daarom even achteraan staan

Om zo dadelijk naar de plek te gaan

Waar we elke week opnieuw

Brood en wijn met elkaar delen

Als levende herinnering aan

Jezus van Nazareth.

 

Hij heeft op het einde van zijn leven

Doelbewust de tocht

Naar Jeruzalem ondernomen.

Hij deed dat goed wetend

Dat hem daar een confrontatie

Te wachten stond, die voor hem

Fatale gevolgen kon hebben.

We wille tonen

Dat we bereid zijn mee te gaan op de weg die Jezus ons voorging.

Dat we niet omkeren wanneer er iets

Van ons gevraagd wordt.

Dat we bereid zijn plaats te maken

Voor de mens die een beroep oop ons doet.

 

Deze takken zijn vanouds

Het symbool dat bij deze tocht hoort.

Mensen zwaaien Jezus tegemoet

Met de takken die ze van de bomen snijden.

Het groen leven overleeft de winter.

Jezus leven overwint de dood.

Straks nemen we zo’n takje mee naar huis,

Of naar iemand die we kennen

Die misschien ziek is

Of niet meer in staat tot hier te komen

Er zijn mensen die daarmee

Het kruisbeeld versieren.

Teken van telkens nieuwe doorbraak van leven.

Leven door de dood heen.

 

Palmwijding

Gij Ene die ons roept

Moge dieze palmen

Hier door vele handen samengebracht

En besprenkeld met water

Levenskracht betekenen,

Beeld van nieuw leven in eenheid, teken van verbonden zijn      

 

Moge de palmtak ons voeren

Naar de plek van de eerste ontroering,

Het oudste wonder :

Dat wie het leven krampachtig vasthoudt

Het verliest

Maar wie zijn leven geeft

Bron van eeuwig leven wordt.                                                             

 

Mogen deze palmen ons een jaar lang herinneren

Aan wat ons Heilig is,

Aan die mensen die wij hoog dragen

En tegelijk aan onze beperkte draagkracht

En standvastigheid als enkeling                                                      

 

Moge deze palmen tenslotte

Een weg vinden naar

De huizen en de harten van de mensen

Die ons dierbaar zijn.

Symbool staan voor ons engagement

En voor hoop en vertrouwen

Dat leven vergaat

Over elk dood punt heen.

Amen.

 

We gaan naar binnen en nemen de mand met palmtakken mee en plaatsen ze op of naast de tafel binnen. De Paaskaars wordt meegenomen naar binnen.

 

(Intocht in de kerk)

 

Paaskaars

Het licht was het eerste schepsel. Licht maakt onderscheid. Het licht staat tegenover leeg, donker en diep. Het licht staat nu nog hoog, het verheft, tilt omhoog, doet opkijken. Voor een laatste keer. Vrijdag gaat het licht uit. We gaan door een diepe duisternis naar Pasen toe. Maar we hebben iets om naar uit te kijken. Daarom steken we de paaskaars aan.

 

Brief aan Jezus

Een brief schrijven naar iemand die je kent en eigenlijk niet kent is moeilijk. Hoe begin ik eraan  en hoe spreek ik je aan ? Met : hallo, dag, beste, lieve of sire…….?

In het Evangelie van vandaag word je als koning, redder, verlosser ontvangen op weg naar Jeruzalem. Jouw volk leefde toen onder het gezag van de Romeinen, jullie leefden in bezet gebied. Naast de voorschriften van de Romeinse wetgeving moesten de joden ook rekening houden met de religieuze voorschriften. Er was weinig vrijheid.

Jij, Jezus, als jonge jood ging regelmatig schoppen tegen heilige huisjes. Je nam het op voor het schorremorrie van die tijd , de zwakken, de zieken, de mensen die nood hadden aan een luisterend oor en die je terug fierheid, zelfrespect, genezing van ziel en lichaam gaf. Je sprak bevrijdende taal. Opruiend voor het wettelijke gezag en voor de farizeeërs die vonden dat je je boekje ver te buiten ging.

Toch laat je je niet afschrikken. Wetende wat komen ging ga je recht op je doel, je lot, je eindbestemming af. Heb je er nooit aan gedacht dat het misschien anders kon verlopen? Een makkelijker en voorbestemd leven als gewone zoon van je ouders die huwt, kinderen krijgt ? Huisje, tuintje, zoals de meeste mensen kennen ?

Neen? Jouw lot kende je als zoon van God, jouw vader zoals je hem noemde. Hoe moedig om ermee door te gaan. Ik denk niet dat ikzelf zoveel moed zou hebben en toch zou zoeken naar een ontsnappingsroute.

Martelaren zijn mensen met principes. Ze staan ervoor en gaan door. Ik denk hierbij aan Romero, Ghandi, de monniken van Thibirin…. zij wisten welke risico’s ze namen door het op te nemen voor de zwakken tegen gezag, de onderdrukker, religieuze intolerantie. Zij werden tenslotte ook uit de weg geruimd. Hun leven werd hen ontnomen, hun lichaam vernietigd maar zij hebben een steen verlegd in de geschiedenis en leven voort onder velen.

De joodse mensen toen verwachtten een verlosser, een redder voor hun uitzichtloze situatie. Alhoewel je niet kon beantwoorden aan het beeld dat zij van je verwachtten laat je je rijden op de rug van een ezeltje op weg naar Jeruzalem,  bijna als koning… net als koning Salomon. De mensen wuifden met palmtakken als teken van deugd en overwinning. Ze legden hun mantels op de grond uit respect en als verwijzing naar een rechtvaardige koning.

Jeruzalem, stad van vrede wordt er geschreven maar tijdens mijn bezoek aan de stad heb ik helemaal niet dat gevoel gekend. Jeruzalem, bezette stad door joden, waar Palestijnen onderdrukt worden en geweerd. Een land waar met twee maten en gewichten wordt geoordeeld, waar de bezetter steeds meer grond bezet, steun krijgt vanuit Amerika en de strop langzaamaan toehaalt voor de Palestijnen. De situatie lijkt bijna hopeloos. Kan je hiervoor geen verlosser zenden??????

Vriend Jezus, je was moedig want de boodschap die je eigenlijk vanop dat ezelsruggetje wil brengen is dat je als één brok liefde naar de mensen komt en ze wil helpen en bevrijden van wrok, woede, hebzucht, egoïsme, agressie, onverschilligheid. Want liefde is in staat de diepste duisternis te verdrijven. Maar de mensen begrepen toen je boodschap niet…..

Wij zullen aan je denken in de ‘Goede Week ‘ die volgt op deze Palmzondag want jouw boodschap van Liefde mag niet verloren gaan.

Liefs

Paule

 

*

Brief aan de ezel

Waarde ezel, ik stuur je deze brief omdat jij al in mijn vroegste herinneringen aanwezig bent. Het opzetten van de kerststal bij ons thuis was een belangrijk evenement. De beeldjes, omzichtig verpakt in zijdepapier werden één voor één uitgepakt. Ik mocht de os en de ezel in de kerststal plaatsen. Heel bescheiden kregen jullie een plaatsje, rechts achter. Roerloos stonden jullie te kijken naar de nog lege kribbe. In 2012 werd die warme kerstherinnering aan diggelen geslagen. Paus Benedictus besliste dat er geen os, geen ezel en geen drie koningen in de buurt waren toen Jezus ter wereld kwam.

Wat Pausen verklaren moet je echter met een grove korrel zout nemen. Je bracht toch Jozef en de zwangere Maria naar Bethlehem? Dus uiteraard kreeg je ook onderdak in de stal. En je stond klaar om Maria en Jezus te dragen op hun vlucht naar Egypte. Ik weet het zeker. En jij hielp Jozef, Maria en Jezus vluchten voor de waanzinnige macht van Herodes. Die dacht dat een kind zijn macht kon doen wankelen.

Ik heb veel van je geleerd. Je was een voorbeeld in mijn opvoeding. Mijn moeder verwees dikwijls naar jou. Ze vertelde dat jij je nooit twee keer aan dezelfde steen stootte. Ik daarentegen… En als ik iets moeilijk moest onthouden, dan hielp een ezelsbruggetje wel. En Sint Franciscus noemde zichzelf “Broeder Ezel”. Dat vond ik wel grappig maar ook verstandig van Sint-Franciscus. Van hem mocht je trouwens wel in de stal.

Ezel in het Hebreeuws is sjorim cha morim, dat in onze taal klinkt als schorremorrie. Een mooie naam voor de ezel van Jezus. Lieve Schorremorrie, jij werd nooit gebruikt voor de jacht of voor de oorlog. En je verbruikt ook aanzienlijk minder dan een paard. Je hebt maar een kwart nodig van de gerst die een paard per dag eet. In de tijd van Jezus was je net zo gewoon als een fiets vandaag. Jij was toen het vervoermiddel van eenvoudige mensen.

Lieve ezel, vandaag speel jij een prominente rol in het verhaal over de intocht van Jezus in Jeruzalem.

Ruim 500 jaar eerder voorspelde Zacharias reeds dat je een belangrijke rol zou spelen: ‘Zie, uw koning komt naar u toe, hij is rechtvaardig en zegevierend; hij is nederig, hij rijdt op een ezel, op een veulen, het jong van een ezelin’.

Waarde schorremorrie, jij bent het ezelsbruggetje tussen Kerstmis en Pasen. Aan ’t begin van Jezus’ leven was je daar, maar ook nu aan het einde van zijn leven.

Vandaag bij de start van de goede week ben je daar weer. Jezus rijdt op jouw rug Jeruzalem binnen als de koning die trouw is aan God, en het opneemt voor de armen en verdrukten. Een koning die men aan zijn goedheid herkent. Een nederige koning. De koning van het schorremorrie.

Deze week stap je niet op de gemakkelijkste weg. Ook al gooien de mensen hun mantels voor jou op de grond en zwaaien ze met palmtakken voor de nieuwe koning op je rug. Jij bent samen met die wondere man op je rug op weg naar Pasen. Maar dat kan niet zonder die moeilijke weg die je langs Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille zaterdag voert.

Lieve ezel, waarde Schorremorrie, bedankt dat ik een stuk van de weg met je mag meelopen.

Het ga je goed,

je toegenegen Jan