Dominicus Gent
Viering van zondag 28 februari 2021

Kiezen voor een menswaardige samenleving

Tweede vastenviering

                       

1

Goede morgen en welkom, beste mensen, op deze viering van de tweede zondag van de vasten. We weten ons verbonden over afstanden heen dankzij Zoom. Verbonden zowel hier in de kerk als thuis. En beste kinderen ook jullie heten we hartelijk welkom , we nodigen jullie uit om van de kleurplaat, die werd opgestuurd bij de link van deze viering, iets moois te maken. Zo vieren jullie, elk op jullie op jullie eigen manier, ook mee vandaag. En misschien kunnen jullie tijdens het kleuren even stilletjes nadenken over wat jullie reeds allemaal delen met vriendjes; en dat dat niet altijd even gemakkelijk is, maar zeker het proberen waard. De prent vertelt over het evangelie van vandaag “de berg van het vergezicht”. Mama of papa of oma of opa kunnen er alvast na de viering iets meer over vertellen. Veel plezier ermee! We hebben in ons vasten-touw een geldbeugeltje geknoopt omdat we vandaag “de keuze voor een menswaardige samenleving“ willen delen. We delen onze inzet om te werken aan een wereld waar mensen niet geofferd worden op het altaar van economische en politieke macht of van geld en prestige.

Maar brengen we eerst Het Licht binnen.  Licht dat mensen leven geeft! Licht dat ons bijeenbrengt om mensen te zijn van Het Verbond .

Welkom Licht en Woord dat ons oproept om ruimte te scheppen en te volharden in Zijn vergezicht.

 

Zingen we elkaar tot mensen van gemeenschap of beter gezegd tot mensen van het verbond:

 

Woord dat ruimte schept

Woord dat ruimte schept, toekomst,

wijd licht land, waar gerechtigheid

als rivieren stroomt, waar een wijnstok

bloeit tegen klippen op,

even is het waar en dan is het weg.

Toon mij niet vergeefs wat mijn ziel verlangt,

geef dat ik volhard in uw vergezicht.

Tekst: H. Oosterhuis – Muziek: A. Oomen   

 

Lezing Mc 9: 2 – 10                                                                       

Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd:  zijn kleed werd glanzend en zo wit als geen volder ter wereld maken kan.  Elia verscheen hun samen met Mozes en zij onderhielden zich met Jezus.  Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Rabbi, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.”  Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren geheel verbluft.  Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem.”  Toen ze rondkeken, zagen ze plotseling niemand anders bij hen alleen dan Jezus.  Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun aan iemand te vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan.  Zij hielden het inderdaad voor zich, al vroegen zij zich onder elkaar af, wat dat opstaan uit de doden mocht betekenen.

 

Hoe delen we de keuze voor een menswaardige samenleving met elkaar en kan de lezing van de berg van het vergezicht ons daar inspiratie voor geven?

Jezus neemt drie leerlingen mee op een hoge berg. Dat wordt hier haast achteloos gezegd. Wie al eens op een hoge berg is gegaan, weet dat hier heel wat motivatie, voorbereiding en doorzettingsvermogen mee gepaard gaat. De leerlingen worden beloond voor hun inspanning met een mystieke ervaring, een diep inzicht en een vergezicht. Op de icoon die het gebeuren in beeld brengt vallen ze op de grond en moeten ze hun ogen afwenden van de schitterende uitstraling. Ze willen daar natuurlijk blijven, zich koesteren in dit overstijgende gebeuren. Maar het vergezicht verdwijnt en ze moeten terug naar beneden, naar het leven van alledag. Maar wat doe je dan met zo’n ervaring die je helemaal dooreen geschud heeft?

Ik zoom in op de metafoor van de berg en het klimmen.

De motivatie  om de berg te bestijgen is voor sommigen een sportieve uitdaging, het plezier van het wandelen in ongerepte natuur, de prachtige zichten onderweg. De voorbereiding begint meestal een half jaar op voorhand door je conditie te verbeteren, je schoenen goed in te lopen of terug soepel te maken en na te denken over wat er mee moet en ook zeker niet mee mag in je rugzak. En het doorzettingsvermogen: dat is trainen, ervaring en blijven oefenen.

Kan deze lezing ons inspireren of aanmoedigen  om figuurlijk mee ‘de berg op te gaan’? Kunnen we  in ons kot blijven en in onze verbeelding  stapje voor stapje een vergezicht naderbij komen?

De motivatie om op weg te gaan is de hoop op dit vergezicht van een menswaardige samenleving. Misschien is ‘de berg op gaan’ verkennen wat er mogelijk is als we uit onze comfortzone komen, onbekende wegen verkennen en rondkijken wat er allemaal te zien is. Het kan trouwens allemaal van aan je keukentafel.

Ik neem het voorbeeld van  de wekelijkse boodschappen. We weten dat heel wat lokale kleine winkels het moeilijk hebben, zeker nog meer  door Corona en we worden uitgenodigd lokaal te kopen. Het is een uitdaging om de boodschappen die regelmatig gekocht worden eens te bekijken en na te gaan waar je die allemaal kan kopen. In het grootwarenhuis vind je alles samen en ben je op een uurtje klaar met je boodschappen.  Het vraagt wat inspanning om uit te zoeken of je ze ook elders kan kopen.

Daarnaast kan je ook kijken of de producten lokaal geteeld worden, of het seizoensproducten zijn, of ze biologisch gekweekt worden, fairtrade.

Wat kan je bvb in de Wereldwinkel kopen, in een boerderijwinkel of afhaalpunt van een groentenpakket, een CSA boerderij of een Buurderij of Voedselteam?

Door bewuste keuzes te maken beïnvloed je de mogelijkheid om de economie lokaler en rechtvaardiger te maken. De prijs die een boer krijgt op een boerenmarkt of boerderijwinkel is eerlijker dan in een grootwarenhuis.

Als je zo ‘n onderzoekswerk doet en je informeert hoe voedsel geteeld, geproduceerd en verkocht wordt, dan zie ik dat een beetje als het licht dat op de berg Jezus doorstraalt. Het maakt gelukkig: je hebt een vergezicht, een mogelijkheid om iets te veranderen. Je zet het in het licht, onder het licht, en het geeft een vergezicht,  weg van een vastgeroest patroon.

Je kan er enthousiast van worden, of boos om hoe het er aan toegaat en hoe boeren overal ter wereld onderbetaald en ondergewaardeerd worden voor het onontbeerlijke werk dat zij doen: voeding produceren voor een grote hongerige menigte.

Het is snel duidelijk  dat de boodschappen duurder worden en meer tijd en organisatie vragen. Dat er keuzes zullen moeten gemaakt worden en voor heel wat mensen zullen bepaalde keuzes niet evident of mogelijk zijn.

We zijn nog altijd op de top van de berg. We moeten terug afdalen naar de realiteit. Als we onze gewoontes willen veranderen is onze tocht nog niet voorbij. De motivatie om iets te veranderen halen we uit ons vergezicht: de keuze voor een menswaardige samenleving. De voorbereiding bestaat uit zoeken wat effectief voor ons haalbaar en herhaalbaar is. Het belangrijkste is zoals bij de beklimming: volhouden. Het duurt zes weken om een nieuwe gewoonte in ons systeem te krijgen. We zijn zo gewoon om alles bij elkaar te vinden en daar weinig tijd aan te besteden dat het een daad van activisme is om dit te doorbreken.

We hangen vandaag een geldbeugel aan ons vasten-touw, teken dat ons geld verschil kan maken en dat we het bewust kunnen inzetten.

Dit is maar één voorbeeld. Er zijn nog zoveel vergezichten te ontdekken als we de berg opgaan. Over alles wat met ons leven en samenleven te maken heeft. Alles kunnen we in het licht zetten van het visioen van een menswaardige samenleving. Niet alles tegelijk. Dan zijn we verpletterd en geraken we niet meer beneden en beginnen er niet aan.

Wat we ook doen, het zal invloed hebben als we het met velen en samen doen.

Wat tenslotte belangrijk is bij het beklimmen van de berg is ademen. En volstromen met levensadem, schreeuwen en lachen en weten dat we eindelijk geboren worden. Zingen we dit uit in het lied:

 

               Dat wij volstromen met levensadem              

Dat wij volstromen met levensadem

en schreeuwen eindelijk geboren.

Dat wij volstromen met levensadem

en lachen eindelijk geboren.

Dat wij volstromen met levensadem

en weten eindelijk geboren.

Tekst: Huub Oosterhuis – Muziek: Bernard Huijbers

                                                                      

  Voorbeden  

Ik nodig jullie nu uit om samen te bidden
aan de hand van enkele voorbeden,
afgewisseld  met het lied “keer U om“

Vader/moeder van het leven

U stuwt ons voort op een weg

die uittocht wil zijn.

Weg uit het slaafs volgen

van wie of wat ons domineert.

Op weg naar een nieuwe toekomst

waar we dienstbaar zijn aan elkaar

en het leven volop kansen geven.

Breng ons vandaag

op die berg van het vergezicht

met Jezus

in het gezelschap van Mozes en Elia;

Dat er licht mag schijnen tot in ons binnenste .

Dat het stralen mag.

Dat het moge gebeuren.

Bidden wij om kracht, opdat we niet  blijven hangen
in dromen en verlangens,
maar durven afdalen  naar de realiteit .

Keer u om naar ons toe

keer ons toe naar elkaar

Tekst: Huub Oosterhuis – Muziek: Antoine Oomen

Petrus, Johannes zaten nog vast

in oude denkbeelden en  structuren.

Zij hadden nog een lange weg te gaan.

Ook wij zitten vaak over generaties heen

gevangen in oude denkbeelden en structuren.

Structurele veranderingen vragen dus tijd.

Broederlijk Delen laat ons dit jaar kennis maken

met o.a. Theater Day Productions  uit Gaza (Palestina).

Zij geven  kinderen en jongeren daar de kans

om hun emoties, frustraties, zorgen en dromen uit te spelen

in theater en bieden en hen zo toekomstperspectief.

Bidden wij om energie en positieve motivatie om

vanuit stilte en bezinning samen  te werken aan

structurele veranderingen, zodat een menswaardige samenleving

werkelijkheid wordt.

Keer u om naar ons toe

keer ons toe naar elkaar

 

Inleiding tafelgebed

Dank om jullie inbreng.
En laten we ons in onze beleving rond de tafel scharen.
Een uitzicht wenkt ons op de berg van het vergezicht.
Maar het vraagt motivatie, voorbereiding en doorzetting om daar te geraken.
En dan worden we uitgenodigd door Jezus zelf om te delen van ons brood en wijn.
We steken daarbij de kaarsjes aan voor de mensen in onze gemeenschap
en in ons hart die gestorven zijn.

We steken ook het kaarsje van solidariteit aan
voor wie met ons de berg opging en wie we zagen in ons vergezicht.

Groot Mysterie,

We zouden er zo graag bij geweest zijn,
daar op die hoge berg en getuige geweest zijn
van dat visioen en dat heel ons leven mee dragen.

Het is niet enkel een verhaal van lang geleden
Jij nodigt ons uit bij al wat we doen om het te laten doorlichten
en stappen te zetten om een menswaardige samenleving dichterbij te brengen.
Moge het delen van dit brood en deze wijn ons inspireren en bemoedigen.

Zingen we het tafelgebed:

Gezegend, Eeuwige, Gij reddende God!

In de nacht klonk uw stem, sprak uw hart

In de nacht brak het donker op uw woord van licht

Een dag ongeweten, een uitzicht dat wenkt,

roept Gij wakker voor ons.

Opstaan, vertrouwen en gaan zullen wij naar de morgen,

zingen om U het lied van alle reisgenoten:

Heilig, heilig, heilig, zullen wij U

zingen. Heilig, heilig, heilig,

moeten wij U noemen, met heel de schepping mee uw

grote daden roemen! Zingen wij Hosanna,

hemelhoog Hosanna! Zegen van Godswege,

Hij die komt gezegend met de naam van Hem!

Zingen wij Hosanna, hemelhoog Hosanna!

In de nacht bleef Gij trouw aan het volk van Uw liefde,

aan de Zoon van uw hart.

Uit het geestloze dal van de duizenden doden,

hebt Gij hen tot leven gebracht.

Gezegend, Eeuwige,

Gij reddende God, om de Zoon van uw liefde.

Hij onze geboorte, de nieuwe dag!

Delen wij samen hier in zijn lichaam,

vinden wij leven eens en vooral in zijn bloed.

Voeg ons bijeen tot één levend lichaam,

een tempel van liefde, oase van vrede,

een woning voor U. Dat onze dagen U zullen aanbidden

en eren Uw Naam, doen wie Gij zijt;

Eeuwige, reddende God!

T: Sytze de Vries    M: Willem Vogel

 

Zegenwens

Nu wij op de berg van het inzicht en vergezicht waren

waar Jezus in het spoor trad van Mozes en Elia

mogen ook wij, Ene, uw aanwezigheid voelen.

Het is een lange, moeilijke weg in het dal

die wij gaan moeten.

Een glimp van het beloofde land

laat iets ervaren van wat het kan zijn.

Vandaag en de dagen die komen.

We zien uit naar vervulling.

(Uit de inspiratiemap van Broederlijk Delen)

 

Slotlied Die mij droeg

Die mij droeg op adelaarsvleugels,

die mij hebt geworpen in de ruimte,

en als ik krijsend viel, mij ondervangen

met uw wieken en weer opgegooid,

totdat ik vliegen kon op eigen kracht.

T: Huub Oosterhuis  M: Bernard Huijbers

 

Rekeningnummer voor giften voor Broederlijk Delen: BE12 0000 0000 9292

Foto G.Vanhercke

Blijf verbonden met de gemeenschap van Dominicus Gent:
via de nieuwsbrieven: https://www.dominicusgent.be/nieuwsbrief/
via Facebook ( https://www.facebook.com/Dominicus-Gent-324436994242688/)
Abonneer u nu op ons Youtube-kanaal ( https://www.youtube.com/channel/UCBCXMCRb0cNw8Dd3tMc9elQ)

Indien u meent dat voor een bepaald object het auteursrecht van de auteur of zijn/haar erfgenamen, of het recht op afbeelding geschonden werd, neem dan contact op met ons zodat de situatie kan worden rechtgezet.