Dominicus Gent
Viering van Hemelvaart
donderdag 25 mei 2017
Van harte welkom in deze viering van Hemelvaartdag. Een dag die velen beschouwen als een feestelijke tussendag. De vreugde van Pasen klinkt alweer een hele tijd en kleurde intussen elke zondag.
Maar ook na Hemelvaart, ook na het afscheid, verstilt onze Paasvreugde niet. De Paaskaars, wordt op Hemelvaart helemaal niet gedoofd. Laten we ze nu samen aansteken!
Het komende uur nodigen we jullie uit om in gemeenschap feest te vieren want Hemelvaart nodigt ons daartoe uit. Hemelvaart spoort ons aan om een gemeenschap te zijn met een nieuwe dynamiek; een gemeenschap die perspectief aangereikt krijgt en die ook perspectief ziet; een gemeenschap van Zijn/Haar belofte, trouw aan de toekomst, mensen die doorheen de vele noden van onze wereld ook de vele geschenken zien, een gemeenschap van mensen die hoop blijven koesteren en vindingrijk worden in solidaire liefde.
Zo heeft Jezus het ons voorgedaan. Elke liefdevolle bejegening die van Hem uitging was in wezen nooit bindend maar altijd loslatend. Hij gaf mensen aan zichzelf en aan mekaar terug. Hij liet zich door mensen raken, de eerste en belangrijkste vorm van erkenning geven. Hij gaf mensen aan zichzelf terug. Niet een gebeuren van grote en vele woorden maar een gebeuren vervuld met een kracht die licht geeft en sterkte toevoegt aan het wezen van elke mens die Hij ontmoet.
Handelingen 1,4-11
Terwijl Hij met hen at, beval Hij hun Jeruzalem niet te verlaten maar de belofte van de Vader af te wachten, “die gij van Mij vernomen hebt: 5Johannes doopte met water, maar gij zult over enkele dagen gedoopt worden met de heilige Geest.” 6Toen zij eens bijeengekomen waren stelden zij Hem de vraag: “Heer, gaat Gij in deze tijd voor Israël het koninkrijk herstellen?” 7Maar hij gaf hun ten antwoord: “Het komt u niet toe dag en uur te kennen, die de Vader in zijn macht heeft vastgesteld. 8Maar gij zult kracht ontvangen van de heilige Geest die over u komt, om mijn getuigen te zijn in Jeruzalem, in geheel Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde.” 9Na deze woorden werd Hij ten aanschouwen van hen omhooggeheven en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. 10Terwijl zij Hem bij zijn hemelvaart gespannen nastaarden, stonden opeens twee mannen in witte gewaden bij hen, 11die zeiden: “Mannen van Galilea, wat staat ge naar de hemel te kijken? Deze Jezus die van u is weggenomen naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkeren als gij Hem naar de hemel hebt zien gaan.”
Na Pasen krijgen we 40 dagen de tijd om de betekenis van Jezus’ leven vanuit het geloof in opstanding te leren zien. Om ons te leren toevertrouwen aan het geloof en de hoop dat God Jezus’ leven bekrachtigt. Een feest als Hemelvaart legt eigen accenten op dat gebeuren van Pasen dat zich eigenlijk aan de geschiedenis onttrekt. Maar dat tijdruimtelijk, alsof het een historisch feit was, verteld wordt.
Dat God kracht is, mensen in nood nabij is en werkzaam in hun gemoed om zich te bevrijden uit neerdrukkende kwelling, heeft het joodse volk gaandeweg geleerd. Maar dat die kracht zodanig kan zijn, dat geen dood God verhindert aanwezig te zijn, drong pas tot mensen door dankzij Jezus.
Kort na Jezus’ dood voelden leerlingen zijn aanwezigheid. Een tijdlang werden ze op het spoor van Jezus gehouden. Hij was de levende in hun midden. Daarvan getuigen de vele verschijningsverhalen, de onverwachte ontmoetingen onderweg maar onvermijdelijk kwam het moment waarop het ongehoorde tot hen doordrong: Jezus is niet meer hier. Hij is echt niet meer hier. Hij zal hier niet meer voor ons zijn. Het is echt uit..
Het hemelvaartverhaal brengt dat definitieve onder woorden ‘Hij ging van hen heen’ .
Toch is de pijn van het weggaan, het definitieve afscheid, niet zonder troost. Jezus mag voorgoed uit het leven verdwenen zijn, hij heeft én een opdracht én een belofte gegeven.
‘Jullie zullen kracht ontvangen en mijn getuigen zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria en tot het uiteinde der aarde. ‘
Een belofte is altijd bemoedigend, geruststellend ook. Een opdracht lijkt op het eerste gezicht minder enthousiasmerend. Doen we al niet genoeg? Moeten we nog meer doen? Toch spreekt uit die opdracht ook een enorm vertrouwen: jullie kunnen het, het ligt echt in jullie hart en handen om het koninkrijk van God dat met Jezus zo aanstekelijk vorm kreeg, verder te ontwikkelen.
We worden uitgenodigd om mee te gaan in de goddelijke bevrijdingsbeweging waarin mensen telkens weer toekomst wordt aangezegd. Alle mensen, zonder onderscheid
Verder vertelt dit verhaal: Terwijl Hij hen zegende, ging Hij van hen heen en werd Hij in de hemel opgenomen.
Ten hemel opgenomen, dat betekent: Hij is van een andere orde. Hij behoort tot de wereld van God, die wereld waar God de kern is, en waar alles spreekt van: Ik ben er voor u. Zo heeft hij geleefd, zo is hij nu thuisgekomen. Zijn dood is niet alleen een brutaal einde, het is ook een bestemming bereiken.
Mogen wij elke dag zo proberen te leven dat ‘Ik ben er voor u’ in ons gebeurt. Moge die andere orde in ons leven zichtbaar worden. Moge die andere orde in onze samenleving zichtbaar worden.
En laat dat nu van overheidswege écht wel de verkeerde kant opgaan. Ter gelegenheid van het hoogwaardig bezoek van meneer Trump en de herdenking van Rerum Novarum hoop ik dat u het mij vergeeft dat ik u enkele fragmenten voorlees uit de bijzonder heldere toespraak van Marc Leemans. Nadat hij een vlijmscherpe analyse maakt van het regeringsbeleid geeft hij enkele aanbevelingen.
Het is een taal die in een religieuze viering en in deze kerkruimte misschien vreemd klinkt Maar vorige zondag leerden we dat we onze comfortzone moeten verlaten om te zien waar opstanding kan gebeuren. Dat kan wellicht ook gelden voor ons vertrouwde taalveld.
Marc Leemans aan het woord:
“Zorg voor meer inkomen in plaats van hogere facturen. Veel mensen komen nu al niet rond. Breng alle lage uitkeringen en pensioenen minstens tot op de armoedegrens.
Zorg voor betere en correct betaalde jobs in plaats van slechte hamburgerjobs. Geef de sociale inspectie eindelijk toegang tot de databank met uitzendcontracten.
Investeer in openbaar vervoer, zorg, onderwijs, kwaliteitsvolle overheid, … En om het af te maken: zorg voor eerlijke belastingen. Zorg voor eerlijke belastingen. Het is niet normaal dat gewone mensen meer belasting betalen dan vermogenden en bedrijven.
Enkel zo stoppen politici de meedogenloze concurrentie tussen rechtse partijen die alleen maar een neerwaartse spiraal creëert. Steeds rechtser, steeds populistischer. Tegenover moslims, tegenover mensen met buitenlandse roots, tegenover vluchtelingen Steeds xenofober, steeds meer flirtend met rabiaat racisme, steeds hatelijker.
De wereld op zijn kop. The revival of the richest.
Dat staat volledig haaks op ons model van verbinden en verenigen van mensen. Dat staat volledig haaks op de boodschap van Rerum Novarum : een rechtvaardig loon betalen, recht op eigendom, solidariteit met zwakkeren waarbij overheid én vakbonden essentiële instrumenten zijn.
Volgens een recent blauw receptenboekje houden vakbonden elke vooruitgang tegen. Rerum Regressum.
Te vaak hoor ik: solidariteit is dood; egoïsme floreert; ieder vecht voor eigen overleven. Dat geloof ik niet. Mensen zijn sociale wezens, op elkaar aangewezen.
Dat is ons verhaal. Dat is het Rerum Novarum, de omwenteling ten goede die we allemaal betrachten.
Die boodschap is meer dan ooit actueel”.
Tot zover Marc Leemans.
http://www.mo.be/opinie/rancune-en-ego-sme-maken-mensen-niet-gelukkig
Mogen wij mensen worden die zich laten zegenen. Die zich Gods Naam laten gezeggen, die zich toevertrouwen aan Gods aanwezigheid.
En mogen wij elke dag mensen worden die zich laten op weg zenden om die Naam ook voor mekaar te zijn.
’t Is nu aan ons om hoop te brengen – samen met zoveel andere mensen – aan de slachtoffers, de uitgeslotenen, de gekwetsten, om rechtvaardigheid te brengen, om te bouwen aan solidariteit en tegen racisme, en om zorg te dragen voor de schepping.
Hemelvaart is een nieuw begin. Een moment van bewustwording van waar het eigenlijk om gaat en te weten: het is ons werk maar niet onze verdienste.
Het gaat niet om onze prestaties. Het gaat erom dat God kan gebeuren.
In ons en door ons en met ons.
Inleiding op de tafeldienst
Laten we nu de tafel dekken met brood en wijn en met al onze intenties.
Laten we aan de feesttafel gaan en in het samen eten en delen van brood en wijn aanwezigheid ervaren die ons doet opkijken, doet uitzien naar de lichtende hemel van de toekomst. Dit gebaar van geven en ontvangen gaat door. Het vat samen alles wat aan betekenis oplicht over ons eindig bestaan hier op aarde. Mogen we ons ook nu omgeven weten door de mensen die hier niet zijn en die ons ter harte gaan, voor wie wij zorg dragen en van wie we zorg ontvangen.
We denken hierbij in het bijzonder aan de mensen die vanuit Dominicus Gent nu enkele dagen in de abdij van Westvleteren verblijven.
Laat ons ook omgeven weten door onze geliefde doden die ons blijven voorgaan op onze levensweg.
Die wij belijden als onze geboorte,
zat aan de vooravond van zijn terechtstelling
aan tafel met zijn vrienden.
Bij de maaltijd nam hij wat brood
dankte God hiervoor
brak het brood in stukken en gaf het hun
zeggend:
dit is mijn lichaam, het wordt voor jullie gegeven.
Na de maaltijd zei hij ook zo van de beker:
Deze beker is het nieuwe verbond door mijn bloed
hij wordt voor jullie leeggegoten.
Gedicht van Mahmoud Darwish (Palestijns dichter) om mee te gaan…
Een land klaar voor de dageraad,
wek je paard
en rijd
zachtjes, heel zachtjes,
om je droom in te halen
en ga – als de hemel je oponthoud bezorgt- zitten
op een zuchtende rots.
Foto G.Vanhercke, kathedraal Metz