De buurt (1): Rabot | Dominicus Gent

Dominicus Gent

Viering van zondag 20 juni 2021

De buurt 1/3

1 Goedemorgen en welkom. Blij van u weer persoonlijk welkom te mogen heten hier in de kerk, en ook de mensen die via zoom deze vieringen samen met ons volgen. En zo gemeenschap vormen. Een gemeenschap waarin gezocht wordt hoe woorden van lang geleden, woorden voor vandaag kunnen worden. Hoe die woorden ons kunnen inspireren en ons leven richting geven.
We geloven dat in zo’n bijeenkomst de Ene in ons midden is, en we verbeelden dat door de paaskaars aan te steken, licht in ons midden.

2 Duiding van de reeks en de getuigenissen
Toen we een aantal jaren geleden onze vertrouwde stek in de Kortrijksepoortstraat moesten verlaten, en op zoek gingen naar een nieuwe thuis, was een van de criteria dat het een open plaats moest zijn. Een waar we in contact konden komen met de mensen uit de buurt, en met de optie om eventueel op termijn iets te kunnen betekenen voor de omgeving. Het werd dus deze omgeving, deze (toen nog) Maria Gorettikerk. Een multiculturele buurt, waarin heel wat leven was, er talrijke activiteiten waren en in de loop van de tijd nieuwe initiatieven ontstonden. We waren realistisch genoeg om te weten dat dit integreren en samenwerken niet zomaar zou gaan. Niemand van ons toen (en voor de meesten onder ons nu nog steeds) woont in de buurt. Samenwerken zoals in een klassieke parochie was geen optie. We zouden zien wat er wel kon, zeker omdat de bestemming van de kerk toen nog niet vaststond.
We zijn ondertussen een hele evolutie verder. We hebben stilletjes aan onze weg gevonden in een aantal initiatieven, soms over de strikte grenzen van deze wijk heen. In de komende drie vieringen willen we een paar samenwerkingsverbanden belichten die in de loop der jaren ontstaan zijn. Vandaag laten we Mieke en Erik aan het woord. Zij zullen ons iets vertellen over hun engagement en de samenwerking met Dominicus.

Soms gaat de hemel open als mensen elkaar zien staan, als mensen zich inzetten om samen met anderen mensen kansen te geven tot een betere buurt, een beter samenleven.

Lied

Ik zie de hemel opengaan, de aarde in het licht

van mensen die elkaar zien staan, Gods eigen aangezicht.

Ik zie de wereld omgekeerd, het laagste bovenaan.

Het ongeziene in het licht, uit niets groeit Gods bestaan.

Ik zie het lang beloofde land, waar alles wordt gedeeld,

van grond tot licht, van steen tot brood, wij zijn Gods evenbeeld

Ik zie een stad van puur kristal, de leugens zijn voorbij.

Wij leven in doorzichtigheid, Gods waarheid leven wij.

Ik zie de aarde vol sjaloom, de ongeest weggeleefd!

Ontmaskerd staan wij voor elkaar, en zie de vrede leeft.

T: Jan van Opbergen M: A.R.Reinagle

3. Lezing Mt 18: 11-14

De Mensenzoon is gekomen om te redden, wat verloren was. Wat dunkt u? Wanneer een man honderd schapen heeft en een daarvan verdwaalt, zal hij dan niet de negenennegentig in de bergen alleen laten om op zoek te gaan naar het verdwaalde? En gelukt het hem dat te vinden, voorwaar Ik zeg u, dan zal hij over dat ene meer verheugd zijn dan over de negenennegentig die niet verdwaald waren. Zo ook wil uw hemelse Vader niet dat een van deze kleinen verloren gaat.

4. Duiding lezing

Het verhaal van de goede herder is een van de verhalen die ik me levendig herinner vanuit mijn kindertijd, meestal geïllustreerd met een berglandschap met dramatische kloven en een angstig klein schaapje dat tegen de grond gedrukt ligt te wachten op redding, die redding zien we ook aankomen, al dan niet met een lamp in de hand. En ik betrap me er op dat het een idyllisch beeld is dat zich moeilijk laat vervangen door een meer volwassen en eigentijds onderzoek naar hoe de herder of herderin van vandaag er zou kunnen uit zien. Het helpt niet echt dat ook de herders van vandaag die we zien alleenstaande mensen zijn, met een of twee honden, die rondtrekken met een kudde geitjes, schapen, dromedarissen of rundvee. Een zeldzaam beroep in deze tijd, dat was wel anders in de tijd van Jezus en ook nog wel in minder geïndustrialiseerde streken.

De parabel lijkt op de parabels over het Rijk Gods, waar iemand alles verkoopt wat hij heeft om de ene parel te kunnen kopen of de akker waar de schat verborgen ligt.

Toch is er ook een verschil: zij of hij laat 99 schapen alleen om op zoek te gaan naar dat ene schaap dat verloren liep. Dat is een enorm risico, het zou immers kunnen dat bij de terugkomst dat ene schaap werd gevonden maar er 30 door een ramp (een wolf, een loslopende hond, een dief, …) verliest, of nog erger, dat hij dat schaap niet terugvindt en er ook heel wat van de anderen verloren zijn. Het is dus geen evidente overweging om te doen wat deze herder heeft gedaan.

Probeer ik toch mijn beeld bij te stellen om die herder in onze tijd en maatschappij te zien, niet alleen met haar kudde aan de Coupure, dan kan ik naar de eigenschappen kijken die we in het Evangelie beschreven vinden, ook in andere stukjes dan dit. Jezus zegt immers ook: weid mijn schapen! Wees mensenherders!

De herder kent haar of zijn schapen, zij weet het als er eentje ontbreekt. De schapen kennen ook hun herder aan haar stem, haar geur, haar manier van doen, … je zou kunnen zeggen: er is een hechting, een binding. De herder geeft om de schapen en dat is wederzijds, er is vertrouwen dat de herder zal komen, en dat zij zal terug komen als ze de kudde alleen laat om op zoek te gaan.

Die hechting, dat vertrouwen, die verbondenheid, is een schone deugd.

Zij heeft ook een schaduwkant, die ik wil benoemen, maar hier niet dieper op ingaan in deze viering. Als de herder of herderin het vertrouwen beschaamt, misbruik maakt van de macht om mensen te manipuleren, te misbruiken of te bestelen. Zeker als het om kinderen gaat. Dan, zegt Jezus, verdienen ze het om met een molensteen in het water geworpen te worden. Herder zijn is een missie met grote verantwoordelijkheid!

Gelukkig zijn er zo ook mensenherders die in de stad op zoek gaan naar degenen die zich verloren voelen of het ook zijn. Je wenst zeker in een buurt zoals deze en de aanpalende buurten van Rabot, Muide en Meulestede dat er mensen wonen met herderskwaliteiten. En die zijn er gelukkig ook! Mensen met herderskwaliteiten omgedacht naar deze tijd. Mensen die niet slapen, daglichtbewoners. We willen er enkele aan het woord laten, wetende dat er nog vele zijn die we niet kennen, maar deze wel en we laten hen graag hun verhaal vertellen. We laten ons graag inspireren om de woorden die we horen te doen, of blij te zijn om niet alleen te zijn in ons verlangen naar een plek waar het goed is om te leven.

Dat wij niet slapen

daglichtbewoners –

dat wij ons houden,

nuchter van liefde.

Reik ons uw beker,

water dat dorstig maakt,

woorden die horen doen.

Reik ons uw hand.

T: Huub Oosterhuis M: Antoine Oomen

Getuigenis over de Rabotwijk

Erik vertelt:

Hoe we op het Rabot beland zijn, bewuste keuze voor een arbeidersbuurt.

Hoe we buurt zagen veranderen in multiculturele buurt.

Wat is het Rabot? Een eilandje. Voor de stad: Rabot en Blaisantvest = één buurt. Voor de bewoners: Rabot en Blaisantvest zijn wel buren, maar aparte buurten.

Holy Corner: 7 gebedshuizen in Rabot!

Mieke vertelt:

De driekerkenviering in de week van de oecumene: samenwerking tussen St. Jozef, Rabotkerk en Dominicus. Daaruit is babbelsoep gegroeid met een uitbreiding naar Pakistaanse moskee, Turkse moskee en Het huis van de mens. Initiatiefnemer Marc Loos en grote bezieler Koen Blieck.

Parochie St. Jozef bestaat nog, maar niet meer als levendig onderdeel van het Rabot. Iets meer dan twintig jaar: liturgiegroep: eerst kindervieringen, dan gezinsvieringen, dan themavieringen, Tot er bijna geen kerkgangers meer waren. Kerk is nu bezit van de stad.

KAV: maar opgedoekt wegens te weinig leden. Verouderde Vlaamse bevolking, niet-gelovige jonge Vlaamse mensen, Moslimvrouwen.

Naast onze engagementen, nog een waaier van gebeurtenissen op het Rabot, ondersteund door buurtwerk.

Erik vertelt:

Netheidscharter: elke maand vegen met een groepje mensen.

Mieke vertelt:

De spelotheek Pipo: opgericht door de Rabotkerk, veel kinderen van allochtone origine, vooral Turks. Nu ook een aantal Vlaamse kinderen.

Pipo is een onderdeel van vzw jong, die op het Rabot een kinder- en jongerenwerking heeft, El Paso.

Erik vertelt:

Sociale kruidenier in het buurtcentrum met verschillende afdelingen.

6 Inleiding tafelgebed

Een van de belangrijke boodschappen die Jezus ons bracht is dat alle mensen kinderen van God zijn.
Daarmee bedoelde hij dat elk leven even belangrijk is in de ogen van God. En dus ook voor ons. Zich
inzetten voor mensen die er in de maatschappij minder toe doen vraagt bemoediging van andere, en
een steeds weer terugkeren naar de bron van waaruit we ons engageren.

Dat is wat we hier elke zondag opnieuw proberen. Samen met jullie hier aanwezig en via het scherm, samen met hen die er vandaag niet bij kunnen zijn. Samen ook met hen die ons lief waren en ons voorgingen op de weg van samenleven. Voor hen steken we de kaarsjes aan.
En voor hen, die waar ook ter wereld zich blijven inzetten om deze wereld menswaardiger te maken steken we het gemeenschapskaarsje aan.

Als wij weer het brood gaan breken dat Gij, Heer, ons geeft, leer ons dan met hem/haar te delen die geen deel van leven heeft.

Als wij van de feestwijn drinken die Gij, Heer, ons geeft,
leer ons dan om te gedenken die een lege beker heeft.

Als wij samen in de kring staan om wat Gij ons geeft,
leer ons dan om vast te houden wie geen hand in handen heeft.

Als wij weer de lofzang zingen om wat Gij om wat Gij ons geeft,
leer ons dan voor hem/haar te roepen die geen stem meer over heeft.

Als wij zo de toekomst vieren die Gij, Heer, ons geeft,
leer ons dan vandaag te zorgen voor wie zelfs geen morgen heeft.

T: Wim van der Zee M: Arie Eikelboom

7. slot

Groot Mysterie,

Mogen wij leren om te zegenen

wie op ons pad komt,

wie een beroep doet op ons,

wie onze weg kruist op een moment dat wij er minst aan denken.

Mogen we zelf ons zo gezegend voelen met Licht

dat we het verder uitstralen in elke ontmoeting

en op die manier herders worden

daglichtbewoners,

die handen en hart uitreiken.

Zingen we dit elkaar toe in het lied: Met vrede gegroet

Bevelen wij elkaar in de hoede van de Eeuwige;

Zegene ons de grote NAAM: