Dominicus Gent
Zondag 12 april 2015

Beloken Pasen

Trouwviering Hilde & Dirk

33 jaar Kuc/Dominicus Gent

 

Goede morgen en aan iedereen van harte welkom.

Welkom aan jullie die hier voor het eerst zijn en eerder toevallig ons pad kruisen, welkom aan jullie die reeds zovele jaren trouw de afspraak op zondag voorrang geven en met wie wij samen op stap gaan. Welkom, Dirk en Hilde, altijd bij ons aanwezig de zondag, maar vandaag op een speciale manier. Welkom eenieder zonder onderscheid in deze viering die vandaag om vele redenen feestelijk is.

Wij stellen ons bij het begin van deze dienst in het licht van de Paaskaars, in het licht van het evangelie waarnaar we ons leven telkens opnieuw oriënteren.

Jij die heet:
“Ik zal er zijn voor jou”
Wij bidden u
wees met ons, nu op deze zonnige zondagmorgen
maar ook wanneer het avond wordt in ons leven, wanneer we moe of moedeloos zijn.
Maak ons aandachtig en ontvankelijk voor wie op ons pad komt.
Zorgzaam voor wie met ons gaan.
Help ons op de keerpunten van ons leven te zien wat ons te doen staat.
Maak onze handen en voeten vaardig om te werken aan uw droom van vrede en gerechtigheid op aarde voor alle mensen van goede wil.
Doe ons hart kloppen van verontwaardiging waar uw visioen voor deze wereld geschonden wordt, maar doe ons hart ook kloppen van liefde en dankbaarheid voor allen die uw droom waar maken.
Bemoedig ons en inspireer ons opdat een nieuwe wereld komen zal.

Mag ik aan Sophie, Naya en Louis vragen om ook de 3 kaarsen die op tafel staan aan te steken: één voor Mirte, één voor elk ouderpaar…
En omdat bij feesten veel lichtjes horen wil ik alle kinderen hier vragen om de theelichtjes hier op de tafel te komen aansteken.

We zijn met veel mensen hier samen vandaag. Er is ongetwijfeld niemand die iedereen bij name kent. Of toch? Worden wij ongezien toch gekend en erkend? Mogen we dat hopen?

Laten we dat uitzingen in het lied: Dit huis vol mensen, weet jij wie het zijn, ken jij ons bij name, dan ben je de enige…

Welkom door Hilde

We zijn ontzettend blij met jullie komst vandaag in de vieringplaats van Dominicus op deze dag van Beloken Pasen: familie, vrienden, en wie hier meestal op zondagmorgen aanwezig is.

Vandaag is een bijzondere dag voor Dominicus: 33 jaar geleden begonnen de vieringen op zondag in de gebouwen van de studentenparochie van de Dominicanenpaters in de Kortrijkse Poortstraat. Sedertdien vieren we elke zondag de gedachtenis aan Jezus Christus, die ons voorging en het leven leefde dat ons inspireert: verbonden met wie kwetsbaar in het leven staat: kinderen, zieken, gevangenen, vluchtelingen, mensen in armoede. Maar ook verbonden met allen die zich inzetten voor een rechtvaardige en leefbare wereld voor iedereen!

Toen Dirk en ik vorig jaar besloten om te trouwen wilden we dat ook in deze gemeenschap doen die ons dierbaar is. We willen onze beloften uitspreken aan elkaar en aan jullie.
Wij zijn geen jonge mensen die aan het leven beginnen, integendeel, we hebben allebei al een parcours afgelegd. We zijn blij met onze kinderen en kleinkind. We zijn blij met onze ouders die hier ook aanwezig kunnen en willen zijn, onze zussen en broer en hun families. We staan elk in een stroom van generaties en willen deze ook in dit ritueel met elkaar verbinden en op die manier zorg dragen voor de toekomst.

Wat het leven ons brengt weten we niet, niemand van ons. Vroeg in de morgen zijn we gegaan een keer, om liefde, over alle grenzen heen. We geloven in het ondoorgrondelijk mysterie dat ons hierin begeleidt en met ons meegaat op onze tocht. En we willen dit uitzingen in het lied Vroeg in de morgen.
Het is een lied dat voor deze gemeenschap heel veel betekent. Telkens als wij het zingen licht iets op van de belofte waar wij allen in geloven en die wij in ons leven een plaats geven: de belofte van de naam ‘Ik zal er zijn’.

Lezing

Antoinette vertelt het verhaal van de Emmaüsgangers.

Lied: Lied van de disgenoten…

Duiding van de lezing

Het verhaal van de Emmaüsgangers is niet toevallig het stuk evangelie dat in de allereerste viering van deze gemeenschap, nu precies 33 jaar geleden, gebruikt werd. Het is een prachtige blauwdruk van het verrijzenisgeloof. Niet zomaar een hiep hiep hoera alleluia-gevoel, wel een langzame bewustwording dat het leven van Jezus door God zelf bekrachtigd wordt: dit is leven zoals ik het mij wens, gedeeld en gegeven aan elkaar, hoor je God luidop denken.

De twee leerlingen op weg naar Emmaüs zitten nog vast aan het brute feit van de executie van Jezus, die ook hun droom aan diggelen heeft geslagen. Ze gaan terug naar af, ontdaan, mistroostig, ontgoocheld de gebeurtenissen besprekend. Jezus vervoegt hen op hun aftocht. Ze herkennen die vreemdeling niet, maar ervaren wel dat ze beluisterd worden in hun verdriet. Bovendien geeft Jezus hun een interpretatie van zijn eigen leven en dood vanuit de joodse geschriften. Wat hij precies zegt, staat niet in de vertelling, maar we kunnen ons voorstellen dat hij de inspiratie van Mozes en Elia, van de andere profeten, en van het boek Job, van Ruth en van de psalmen enthousiast als ook de zijne zal beschreven hebben. Maar nog herkennen ze hem niet. Pas bij het breken van het brood, dat oergebaar, speelt de herinnering. Hun ogen gaan open en zij maken zelf de combine van Jezus’ woorden daarnet en zijn gebaar hier aan tafel ’s avonds. Zo zal het gebeurd zijn, zeker als je de twee leerlingen ziet als de eerste christelijke gemeenschappen die langzaam tot verrijzenisgeloof komen.

Wat in dit verhaal verteld wordt, spreekt dus ook over de gemeenschap van Dominicus Gent. Al die jaren leggen we ons leven en de Schrift op elkaar, en laten we ons inspireren door de profetische gestalte van Jezus van Nazaret. We herhalen zijn gebaar van breken en delen, en halen er de kracht uit om het in ons dagdagelijks leven telkens opnieuw te proberen.

En die twee Emmaüsgangers, die naar Jezus luisteren… ze worden dikwijls in een trouwviering als symbool gekozen voor het koppel dat de derde, Jezus en zijn levensweg, verwelkomt, namelijk als spiritualiteit vanwaaruit zij hun relatie uitbouwen. Zo ook vandaag voor Hilde en Dirk. Maar de Emmaüsgangers zijn ook het symbool van elke enkeling hier uit onze gemeenschap die ’s zondags naar de viering komt, op zoek naar gezelschap, op zoek naar iemand om mee te praten, op zoek naar een gemeenschap, en om zelf haar of zijn steentje bij te dragen aan een verrijzenisgemeenschap die in het woord en gebaar van Jezus Christus zin en kleur voor het leven vindt. Het is zoals iemand ooit eens zei: ik ben weer voor een week opgeladen.

Hilde en Dirk gaan hun weg, met Jezus in hun midden. Wij als gemeenschap zijn blij om hen, en wij gaan onze weg elke week opnieuw, met Jezus in ons midden. Zij als koppel zijn blij dat zij tot die gemeenschap behoren. Ik laat daarover Dirk aan het woord.

Dirk: waarom willen wij deze gelofte op deze plek uitspreken

Toen bij Hilde en mij het plan groeide om te trouwen , was het ook onmiddellijk duidelijk dat we dat in meerdere etappes zouden doen. Volgens het ritme van de vier seizoenen. Volgens de beweging die daar inzit. In de herfst en de winter het naar binnen keren. In lente en zomer weer naar buiten.

Naar buiten en op weg gaan. Dat is de richting van deze viering.En waarom is dat voor ons zo belangrijk? Omdat het ook de richting is van deze Dominicusgemeenschap, waarin we ons zo thuis voelen. We komen ons hier wekelijks opladen met geestelijk voedsel, om uit te delen in de wereld. De zondagsvieringen van Dominicus bestaan al sinds Beloken Pasen 1982. Op Beloken Pasen wordt altijd het evangelie van de Emmausgangers gelezen. Breken en delen in het dagelijkse leven, vormt hiermee de “missie” van deze groep.

Het kan geen toeval zijn dat begin jaren 80 dat evangelie ook thuis bij mijn ouders “vorm” kreeg. Letterlijk “vorm”. Dit wandtapijt, dat we daar achteraan opgehangen hebben, werd door enkele meisjes van de jeugdwerkgroep in de parochie met de hand gemaakt. En het hing wekenlang in de veranda bij ons thuis. Als je zolang met een beeld leeft, dan komt het ook binnen. (jullie moeten het niet mooi vinden, het hangt hier als jeugdsentiment). Sinds die tijd is het verhaal van de leerlingen die ontgoocheld weggingen en gaandeweg het innerlijk vuur voelden van Jezus’ voorbeeld. Dat ze zelf in staat waren om die levenskracht te delen met anderen en zo nieuw leven te scheppen. Dat verhaal kreeg een vaste plek in mijn leven en in mijn engagement.

Hilde en ik erkenden deze gedrevenheid bij elkaar. In de gebedsruimte, toen we in gemeenschapshuis Mirte leefden, hing dat schilderij en zo begonnen we er over te praten. En we voelen dat het ook het programma van ons leven tezamen moet zijn. Een warme gastvrije thuis zijn voor elkaar en voor de mensen die ons toevertrouwd worden. Samen aan tafel zitten en breken en delen. De natuur in de lente leert ons : “er is overvloed van leven en liefde”

Muziek door piano en viool

Huwelijksritueel staande aan de Paaskaars

Eerst steekt een kleinkind de ene kaars aan die nog niet aangestoken was: voor het koppel

Bernard nodigt Hilde en Dirk uit om zich te zuiveren, om met een zuiver hart naar elkaar te kijken.

Water is levengevend en reinigend.
Oersymbool van aangeraakt worden
door het leven, door God zelf.
Water, verfrissend en vernieuwend.
Hilde, Dirk, jullie willen elkaar leven geven.
Vooraleer de belofte hiertoe uit te spreken,
reinig uzelf met dit levengevend water:
uw ogen, oren, heel uw wezen
opdat ge ten aanzien van elkaar
met een zuiver hart moogt staan.

Bernard nodigt Dirk & Hilde uit om elkaars lichaam te zalven met olie

Het zalven met olie is een helend gebaar, helend en heiligend. Het is uitdrukking van bekommernis en tedere zorg. Het is elkaar sterkte toewensen, zeggen: het mag je goed gaan. Elkaar de innerlijke kracht van God in-zalven.
Heilig met deze olie elkaars lichaam.

Antoinette & Bernard leggen deken rond Hilde en Dirk

Hilde: Deze deken is een bijzondere deken, wij hebben haar zelf gemaakt als geschenk voor mekaar. Aan de binnenkant zijn lapjes genaaid van kleren van de mensen die dicht bij ons staan. Aan de buitenkant hebben we een ster genaaid, als symbool voor het mysterie.

Hilde zegt haar belofte aan Dirk:
Lieve Dirk, Wij staan hier vandaag onder ons deken om naar elkaar en naar de mensen die we graag zien te getuigen van onze liefde voor elkaar. Ik beloof om zorg te dragen voor jou, voor ons, voor mijzelf en voor allen die ons worden toevertrouwd.
Ik beloof je om altijd respectvol te zijn naar jou. Ik engageer mij om mij open te stellen voor jouw gedachten, voor jouw gevoelens, voor jouw gebeden, je dromen, je initiatieven. Ik beloof om mijn gedachten met jou te delen, mijn gevoelens, mijn gebeden, mijn dromen en mijn initiatieven.
Ik stel me open voor jouw familie, voor je ouders, je kinderen, je zussen en hun gezinnen. Ik nodig je uit in mijn familie, bij mijn ouders, mijn kinderen en kleinkind, mijn zus en broer en hun gezinnen.
Ik respecteer je ruimte om te doen wat jij belangrijk vindt, je te engageren waar jij je wil engageren. Ik wil ook mijn ruimte blijven open houden om mij te begeven en in te zetten waar dat volgens mij nodig is.
Ik ben gelukkig dat ik je 7 jaren geleden tegen kwam en dat we mekaar blijven tegen- komen. Ik zal mij inzetten om je de kans te geven om je verder te ontwikkelen en ik wil mijzelf ook blijven verder ontwikkelen.
Dirk, ik zie je graag en ik wil je vrouw zijn.

Dirk zegt zijn belofte aan Hilde:
Hilde, ergens onderweg, op de levensweg, hebben we mekaar ontmoet. Het voelde goed aan dat we samen verdergingen.
Ik beloof je dat ik je blijf steunen in je persoonlijke ontwikkeling, in je groei, in je creativiteit, in je menswording.
Hilde, We ondervinden elke dag hoe belangrijk het is om ons naar elkaar toe te wenden, te overleggen, te communiceren. Zo komen we tot een goede samenwerking.
Ik beloof je dat harmonie mijn uitgangspunt zal blijven bij het organiseren van ons huishouden.
Hilde, We hebben ervaren hoe sterk Levenskracht stroomt als we gerespecteerd worden, aanvaard zoals we zijn, gezien en gehoord door de ander.
Ik beloof je tederheid, intimiteit, verbinding. Je mag er zijn, zichtbaar, hoorbaar, voelbaar. In je doen, je denken, je willen.
Hilde, Het innerlijke Vuur dat diep in ons brandt, de Goddelijke vonk kan niet binnen blijven zitten. Dat Vuur wil ik met jou delen.
Ik beloof je trouw in mijn liefde, op de mooie en op de moeilijke momenten.
Hilde, ik wil voor jou man zijn.

Bernard neemt iedereen tot getuige
Hilde en Dirk, met deze wederzijdse geloften aan elkaar hebben jullie je relatie bekrachtigd. Moge God zelf borg staan voor jullie geloof in elkaar, en jullie hier allen aanwezig neem ik tot getuige van deze verbintenis. We gaan dat kracht bijzetten door een wens te doen aan het koppel. Zingen we samen,en rechtstaande, het lied: Trouw-wens voor het koppel…

Tafelgebed

We zijn vandaag met velen om aan tafel te gaan. Samen eten is een oeroud en wereldwijd herkenbaar gebeuren waarin verbondenheid en zorg voor elkaar worden uitgedrukt. Wij doen dit op deze plaats ook als gedachtenis aan Hem die ons hierin voorging en vroeg om dit gebaar te blijven stellen met elkaar. Moge in het breken en delen van brood, de waarheid over ons leven, ook vandaag oplichten. En in de diepe onderstroom van mensen die zich solidair met elkaar verbinden, het mysterie van Gods nabijheid, tastbaar aanwezig komen.

We zijn niet alleen verbonden met elkaar in deze ruimte, maar ook met allen die gestorven zijn: zij zijn in ons hart en in onze gedachten. We denken hier in het bijzonder aan pater Guus Snijkers die van meet af aan het initiatief van deze vieringen mee gedragen heeft. En wiens wandelstok in een van de tafelpoten verwerkt is. We denken ook aan Koen Blieck die onlangs toch wel onverwacht overleden is. 33 jaar geleden ging hij de eerste van deze vieringen voor en duidde ook toen het Emmaüsverhaal. Voor onze dierbare overledenen steken we nu de kaarsjes aan.

We verbinden ons ook met allen ter wereld die zich inzetten voor rechtvaardigheid en liefde en steken daartoe het kleine kaarsje aan waarmee we deze mensen aanwezig stellen.
We verbinden ons ook met wie hier vandaag niet kunnen bijzijn en wie we zeker willen vernoemen: Jos Smeets die vele jaren een voorganger voor ons allen is geweest. Hannah en Esther, de dochters van Dirk. We willen ook met dankbaarheid denken aan Peter, de vader van Hildes kinderen en aan Nayma, de moeder van Dirks kinderen.

We nodigen Dirk en Hilde en de kinderen nu uit om alles naar de tafel te brengen wat we nodig hebben om aan tafel te gaan. Jullie vinden het achteraan op de tafel.

En we zingen als Tafelgebed: Gij die weet wat in mensen omgaat, aan domheid, drift, plezier, onwetendheid…

Onze Vader

Vredeswens

Laat de warmte van vandaag niet verloren gaan. Laat al wat goed is voortbestaan tot in de eeuwigheid…. Laten we elkaar vrede en liefde toewensen.

Gebed: Behoed de liefde van de geliefden

Lied: Uit staat en stand…

 

*

Foto’s: Jo Van Hoorde