Dominicus Gent

Viering van Aswoensdag

17 februari 2021

                                                                                         

Goede avond en welkom bij deze Asviering.

We weten ons gezegend omdat we dit samen kunnen vieren dankzij Zoom, daardoor voelen we ons verbonden over afstanden heen om vanavond in gemeenschap te zijn. Straks verbranden we enkele palmtakjes van vorig jaar tot as. In bepaalde culturen is het zich bestrooien met as een teken van rouw, maar as wordt ook gebruikt als reinigend middel en ook als een methode voor vruchtbaarheid. Denken we maar aan de akkers die in brand gestoken worden om de aarde te voeden. Voor ons christenen is het een teken tot inkeer. Misschien moeten we enkele van onze slecht gewoontes proberen achter ons te laten om de vreugde van soberheid, verlangen, voldoening terug te kunnen ervaren.

Veertig dagen lang zullen we aftellen naar het hoogtepunt van Pasen: de verrijzenis van Christus die na veel pijn en leed zijn lot, dat reeds lang voordien vastlag te ondergaan. Vasten is een ankerpunt waarin we ons als Christus kunnen terugtrekken in de woestijn. We worden uitgenodigd tot stilte, reflectie, eenvoud, afstand nemen, broederlijkheid en rechtvaardigheid en inkeer. Daarom deze meditatieve viering vanavond met woord en muziek.

Maar eerst steken we de Paaskaars aan. Een baken van licht in het donker, een referentiepunt waarnaar we ons kunnen richten. We zijn niet alleen in onze woestijn. De Vader, Moeder, De Ene, welke naam we ook gebruiken, is bij en met ons.

 

1

Over de koord met 42 knopen en de Weg die we in gemeenschap willen gaan tijdens de vasten  

‘Wat is de mens wat zijn de dagen die aan de mens gegeven zijn: wankel geluk, winnen en wagen “

Vanavond willen we de start van de veertigdagentijd vieren. We komen samen rond een oeroud, maar betekenisvol ritueel waarmee we die periode willen inzetten. Een ritueel als startpunt om ons in het licht van onze vergankelijkheid (zoals we daarnet zongen) te bezinnen over waarmee we bezig zijn. Of het klopt? Onze diepe verlangens en wat we ervan maken: in onze keuzes, in hoe we ons verbonden weten met onze naasten, met de Eeuwige?

We zijn allemaal gelijk, we zijn mensen zoekend naar leven, betekenisvol leven, zelfs of misschien net door ons besef dat het niet eeuwig duurt. In dit besef van eindigheid wordt het belangrijk wat je doet, wordt het belangrijk om zo te leven dat je je tijd niet verdoet met onbenulligheden. Daarvoor is het noodzakelijk om er zicht op te krijgen, en ons te ontdoen van de ballast die ons belemmert.

De veertigdagentijd biedt ons de gelegenheid om stil te staan, om ruimte te maken, zodat het duidelijk wordt wat voor jou, voor elk van ons belangrijk is. Om hier samen de kracht op te doen en steeds te zeggen en toch…

Daarom kozen we dit jaar als rode draad voor de vastenperiode een touw met 46 knopen. Telkens we op zondag samen komen en ook op de speciale dagen van de Goede Week krijgt de knoop een kleur. Een kleur dat symbool staat voor de kracht en de schoonheid die kan uitgaan van onze gemeenschap en zovele ander gemeenschappen groot en klein. Zoomsgewijs bouwen we verder aan onze gemeenschap en gaan we op weg. We weten ons meer verbonden dan ooit, we knopen ons aan elkaar vast. In de vastentijd willen we biddend samen stilstaan bij de vele uitdagingen die ‘gemeenschap vormen’ met zich meebrengt op de dag van vandaag:

• Is het WIJ een beetje het nieuwe IK geworden? En zal het dan zo blijven? Hoe kunnen we daartoe bijdragen?
• Maar het WIJ moet niet het IK vervangen. Hoe vrij kan en mag je zijn in een gemeenschap?
• Soms zal er geen touw aan vast te knopen zijn, zullen we het, de andere, de Eeuwige niet begrijpen. Mogen we vallen en opstaan? Zullen we dan bij elkaar terecht kunnen?
• Zullen we samen op een slappe koord durven dansen? Risico’s nemen? Om zo een nieuwe beweging op touw te zetten in het licht van het Evangelie.
• Zullen we als christenen proberen aan één koord te trekken om samen met al wie ook maar wil meetrekken, te kiezen voor en te handelen naar een wereld van DELEN. Een wereld welke de organisatie Broederlijk Delen ons reeds 60 jaar voorhoudt

Ter bezinning lees ik nu graag een tekst van Karel Malfliet uit het tekstboekje van Broederlijk delen van vorig jaar .

We bestaan, we delen.
Ik besta,
ik bewijs het elke dag,
want ik deel.

Gaat het dan
over mijn leven op Facebook,
mijn creativiteit op Pinterest,
mijn playlists op Spotify,
de filmpjes op Youtube,
en de menu’s op de foodblog?

Ach, misschien ook wel.

Is het omdat je me vindt
op ruilbeurzen,
in kringloopwinkels,
op de deelfiets?

Ja, beslist.

Of gaat het om delen van
tijd met vrienden,
groene vingers in de deeltuin,
ruimte in de speelstraat,
actie met klimaatbetogers?

Zeer zeker.

Maar het kostbaarste
zijn de godsgeschenken die ik van anderen kreeg,
en die ik weer mag doorgeven,
zodat ze, door te delen, groter worden:
inspiratie en inzicht,
oog voor schoonheid,
liefde voor poëzie,
de wijsheid van culturen,
verwondering voor het leven,
zorg voor de aarde,
respect voor wie ons voedsel teelt,
verontwaardiging over onrecht,
solidariteit met arm gemaakte mensen,
bezorgdheid voor de toekomst,
de droom van een gedeelde wereld, de samenwerking met velen,
en alles waarmee jullie vanuit jullie ervaring
dit lijstje kunnen aanvullen.

Want jullie weten het natuurlijk zelf ook:

De veertigdagentijd ingaan is de kansen grijpen om in de Messiaanse dynamiek te gaan staan, om vertrouwen en verbondenheid in de focus te zetten, om elkaar op SLEEPTOUW te nemen. In deze periode mogen we ervaren dat we niet aan onszelf zijn overgeleverd, we mogen ons toevertrouwen..

 

AS 

As is niet alleen symbool van zuiverende inkeer tot onszelf, maar ook van bekerende, veranderende gerechtigheid. Laten we ons bestrooien met deze as, een symbool, dat we zuivere mensen worden, maar ook mensen die gerechtigheid doen, vruchtbare mensen.

WIJDING VAN DE AS

God van leven, mensen zijn een wonder van Uw schepping, gemaakt naar Uw beeld en gelijkenis. Toch blijft er niet meer van ons over dan wat aarde, stof en as. Geef, dat wij ons leven vruchtbaar maken: zaad in de aarde begraven dat verrijst tot nieuw leven.
Amen
Laat dan Uw zegen komen over deze schamele as, over ons, mensen van niet. Bewaar ons in Uw hand en doe ons opstaan tot leven.

BESTROOIING OP HET HOOFD

Van stof en as zijt gij
wees als een mens gezegend.

 

ENKELE EVANGELIEFRAGMENTEN TER OVERWEGING

De veertigdagentijd is een kans om opnieuw tot harmonie te komen met onszelf, met elkaar en met God. Aan de hand van enkele bijbelfragmenten wil ik jullie nu uitnodigen om over die kans te bezinnen en te bidden:

Wanneer jullie vasten, zet dan niet zo’n somber gezicht als de huichelaars, want zij doen dat om iedereen te laten zien dat ze aan het vasten zijn. Ik verzeker jullie: zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als jullie vasten, was dan je gezicht en wrijf je hoofd in met olie, zodat niemand ziet dat je aan het vasten bent, alleen je Vader, die in het verborgene is. En jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen. (Mat. 6, 16-18) 

 Laten wij zoals de verdroogde takjes die door vuur gelouterd werden en terugkeerden naar de materie waaruit ze zijn samengesteld, ons ontdoen van alles wat de eenvoud van ons leven bemoeilijkt. Bidden wij om zelfvertrouwen wanneer wij het goede willen, om eenvoud in de idealen die wij koesteren, om soberheid in de manier waarop wij omspringen met onze tijd, met ons geld en met de gebruiksgoederen die we bezitten.

Blaast de bazuin op de Sion, kondigt een heilige vastentijd af, roept een plechtige samenkomst bijeen! Verzamelt het volk, belegt een heilige bijeenkomst, brengt de ouderlingen samen en verzamelt ook de kinderen en de zuigelingen; laat de bruidegom zijn kamer verlaten en de bruid haar bruidsvertrek. Laat tussen de voorhal en het altaar de priesters, die de dienst van Jahwe verrichten, wenen en zeggen: ‘Spaar uw volk, Jahwe, laat niet met uw erfdeel spotten, laat niet de heidenen het overheersen. Moet men onder de volken zeggen: Waar blijft hun God (UIT JOËL 2)

Jawel, de hele gemeenschap moet samenkomen bij de verkondiging van de heilige vastentijd .

Bidden wij dat ondanks de privatisering van het religieuze geloof, de oproep tot recht en solidariteit luider kan gaan klinken; En dat we elkaar vinden in het beantwoorden van die oproep om zo onze vasten te kunnen vastknopen aan de actie van Broederlijk Delen.

Johannes 12, 24-25  

Als een graankorrel niet in de akkergrond sterft, blijft hij onvruchtbaar. Maar hij moet sterven, alleen dan brengt hij rijke vruchten voort. Wie zich aan zijn leven vastklampt, verliest het; maar wie zijn leven prijsgeeft in deze wereld, zal het behouden voor het eeuwige leven.

We kunnen uit onze as herrijzen.
De graankorrel die sterft brengt nieuw leven voort.
Aswoensdag staat aan het begin van een tijd die eindigt met de Paasnacht.
Bidden we dat onze broosheid ook onze sterkte kan worden.

 

Vredeswens  

Moge Gods vrede op deze vaste periode rusten,

Ons onrustig maken bij onrecht

En ons bemoedigen tot nieuw leven.

 

Slottekst

Misschien moeten we in de komende dagen
nog wat verder nadenken, over wat we willen verbranden,
wat we willen ver-assen in ons leven.
Maar de belofte van ons geloof, bestaat er in elk geval in
dat we een verr-as-send resultaat mogen verwachten,
dat er ook ons een nieuw leven wacht,
dat we op een verrijzenis mogen rekenen, hier en nu, in dit leven
als we durven experimenteren en loslaten wat ons bindt en verknecht.

Een mooie belofte, maar geen gemakkelijke.
Dat is de vasten trouwens nog nooit geweest.

 

Foto: Guido Vanhercke

Blijf verbonden met de gemeenschap van Dominicus Gent:
via de nieuwsbrieven: https://www.dominicusgent.be/nieuwsbrief/
via Facebook ( https://www.facebook.com/Dominicus-Gent-324436994242688/)
Abonneer u nu op ons Youtube-kanaal ( https://www.youtube.com/channel/UCBCXMCRb0cNw8Dd3tMc9elQ)

Indien u meent dat voor een bepaald object het auteursrecht van de auteur of zijn/haar erfgenamen, of het recht op afbeelding geschonden werd, neem dan contact op met ons zodat de situatie kan worden rechtgezet.