Afscheid van Richard Van de Kelder

 

Lieve Richard,

Ik spreek hier een beetje namens Dominicus Gent, de christelijke basisgemeenschap waar jij zovele jaren naartoe kwam. En ik zeg ‘lieve” omdat we jou eigenlijk nooit anders gekend hebben dan minzaam, galant, zoals je met een lichte buiging goeiedag kon zeggen bij de begroeting. Mijn vrouw Lieve was altijd gecharmeerd door de manier waarop jij je bril afnam om haar een kus te geven.

En we hadden ontzag voor die geleerde kop van je. Dat je tot op hoge leeftijd nog naar de unief ging, kwantummechanica en ander moeilijke leerstof bestuderen en begrijpen, daar hadden wij meer dan respect voor. En altijd dat boekentasje dat je bij had, als symbool voor die buitengewone nieuwsgierigheid naar de mensen en de dingen. Want altijd was er wel weer een boek of een artikel om te tonen of door te geven, voor of na de zondagsviering of in de leesgroepen van Dominicus. Stop nooit met leren, dat is de les die Richard ons gaf, met diezelfde minzame glimlach.

Maar meer nog, Richard, was ik onder de indruk van de samenvattingen die je maakte van al de moeilijke boeken die je las. Je toonde ze mij in je toren met uitzicht op andere torens in Gent. En het eerste wat me opviel was je fantastisch mooie handschrift. Het tweede, dat ik overal pijlen zag die alles met alles verbonden. Ik zou zo’n pijltje met de losse hand getrokken hebben, jij deed het met een liniaal, want alles moet verzorgd gebeuren in het leven, ook het trekken van een pijltje. Die samenvattingen, ze blijven in mijn herinnering als oude landkaarten, waar ook zo veel op staat.  Oude landkaarten kadert men in, en men kijkt ernaar met aandacht en respect, omdat ze de totale intellectuele inzet tonen van een mens, en dat is ontroerend.

Stop nooit met leren, zeker, maar stop nooit met willen begrijpen. Nog dieper dan kennis is wijsheid. Want de wereld is groot en ingewikkeld, en vreugde en verdriet van de mensen vat je niet in formules en natuurwetten. En daarom las je theologie en spiritualiteit, daarom was je blij met een goede overweging in de viering, was de nadruk die de dominicaanse traditie legt op studie echt iets voor jou.  

Lieve Richard, blij dat ik je nog eens mag toespreken. En ik heb toch ook gemerkt dat je niet alleen een lieve, minzame man was, maar ook een felle kant had. Een van de keren dat ik langskwam ging het over de operatie die ik kort nadien moest ondergaan. Hoe fel je toen op mij insprak om toch vooral een tweede en zelfs een derde opinie te vragen, toch niet onmiddellijk de kaart van de operatie te trekken.

Richard, hoewel jij de laatste jaren niet meer tot bij ons raakte, vergaten wij je niet. Regelmatig was er iemand die naar je vroeg, we zonden je soms een kaart die je veel deugd deed, of belden eens. Nu je voor altijd zal wegblijven, zullen wij je ook niet vergeten. Er is teveel moois van jou in zovelen van ons achtergebleven.

Hé, lieve kolonel-vlieger, nu je voor de laatste keer opvliegt, kijken we je achterna, proberen we te begrijpen en zeggen we: het ga je goed….

Guido Vanhercke, 10-04-2021