Dominicus Gent
Viering van zondag 31 oktober 2021
Onze geliefde doden…
Goedemorgen. We heten u allen van harte welkom op deze herdenkingsviering. Elke week komen we hier samen rond de herinnering aan Jezus van Nazareth, zijn leven, zijn woorden en daden. En we halen daaruit inspiratie voor ons leven.
Maar zovelen die ons ontvallen zijn, hebben ons leven ook geïnspireerd. Hebben ons gevormd tot wie we vandaag zijn. We willen dankbaar om wie ze waren, en nog steeds voor ons zijn, samen hun gedachtenis levend houden en hen vandaag heel speciaal gedenken.
We horen, zien of voelen hen soms weer heel even. Een glimp van hen in de tijd die we hier heel even vast willen houden.
We steken de paaskaars aan, teken van de aanwezigheid van Jezus van Nazareth in ons samenzijn.
Op de tafel liggen bloemen en herfstbladeren, kaarsjes.
Achteraan liggen de stenen met namen op.
Lezing Prediker 3:1-8
Er is voor alles in het leven een geschikte tijd.
Er is een tijd om kinderen te krijgen, en er is een tijd om te sterven.
Een tijd om planten in de grond te zetten, en een tijd om planten uit de grond te trekken.
Een tijd om te doden, en een tijd om beter te maken.
Een tijd om dingen af te breken, en een tijd om dingen op te bouwen.
Een tijd om te huilen, en een tijd om te lachen.
Een tijd om verdriet te hebben, en een tijd om te dansen.
Een tijd om samen te slapen, en een tijd om in je eentje te slapen.
Een tijd om iemand te omhelzen, en een tijd om afstand te houden.
Een tijd om iets te zoeken, en een tijd om iets te verliezen.
Een tijd om dingen te bewaren, en een tijd om dingen weg te gooien.
Een tijd om iets los te scheuren, en een tijd om iets heel te maken.
Een tijd om stil te zijn, en een tijd om te praten.
Een tijd om lief te hebben, en een tijd om te haten.
Er is een tijd voor oorlog, en er is een tijd voor vrede.
Alles in het leven heeft zijn tijd, de dingen in de natuur en de zaken die mensen maken. Zelfs de zon en sterrenstelsels hebben een tijd van leven die kan berekend worden. De tijd wordt in deze tekst van Prediker eerder beschreven als een cyclisch verloop: alles wat bestaat in de wereld kent een begin, een groei en bloei, en ook een einde – en wordt omgevormd tot iets anders. Uit dood komt leven voort: de bladeren worden door ontelbare diertjes en organismen tot bodem van het bos en worden door de wortels van de bomen terug deel van het leven . Niets blijft bestaan in dezelfde vorm, hoe graag wij het ook willen vasthouden. Als mens zijn we een deel van de natuur en onderhevig aan de wetten van de natuur.
Ook al zongen we in het lied ‘de bomen zullen sterven, maar zo sterven mensen niet’, ons lichaam heeft een levenseinde.
Maar wat met denken en dromen, spreken en zingen? Mensen hebben emoties, verhouden zich tot elkaar, nemen beslissingen, handelen, creëren, doen domme en wijze dingen, …. We zijn ook deel van een cultuur, met een ziel en een bewustzijn. We zijn een geestelijk wezen of hoe je het voor jezelf ook noemt.
Verschillend van de meeste schepselen, zijn wij ons bewust van de dood, en rouwen we om wie er niet meer is. We missen degenen die we zo graag zagen en die deel uitmaakten van ons leven, degenen met wie we het moeilijk hadden en waar we nog iets mee zouden willen afronden, degenen die lang ziek waren zodat zorgen een stuk van het leven werd, en degene die ons plots ontviel zonder afscheid te kunnen nemen. Elk verlies is anders, elk afscheid verschillend en het missen gaat nooit over.
Maar we zongen daarnet: de mensen dragen woorden en herleven in hun lied. We dragen herinneringen in ons hart aan de mensen die er niet meer zijn. We laten de mensen die gestorven zijn telkens herleven in de herinneringen. Soms zijn deze woorden een brug, kunnen we ze delen met elkaar. Of soms is het een brug naar onszelf als we ze neerschrijven of een andere weg zoeken om ons uit te drukken. Woorden van waarde kunnen ons oplichten, ze geven ons leven op aarde. Woorden van waarde helpen ons terug leven op aarde. Terug leven met waarde en betekenis. Vandaag willen we brug zijn naar elkaar en naar onze geliefde overledenen in het ritueel met stenen en met licht.
Zingen we het Lied om ontferming
Wat is de mens, wat zijn de dagen
die aan de mens gegeven zijn:
wankel geluk, winnen en wagen,
nieuwe geluiden, oude pijn,
gras, dat vergaat, niet minder niet meer,
bedacht zijn op de dood in keer en tegenkeer.
God, geef de mens woorden van waarde.
Niet van het brood alleen leeft hij,
God, geef de mensen leven op aarde,
spreek hem van dode wetten vrij,
Kyrië eleïson.
Tekst: Adri Bosch Muziek: Floris van der Putte
Ritueel met stenen en licht
Bij de geboorte krijgen we een naam. ‘Want zoals een mens het leven krijgt, zo wordt hem op een even unieke manier een naam gegeven. Het is de naam van iemand, die haar of hem altijd weer tot leven roept.’
Jaren geleden zijn we begonnen met de namen van de overledenen van de gemeenschap op stenen te schrijven.
Het zijn mooie witte stenen meegebracht van een reis en zij inspireerden ons vanuit een tekst uit het boek Apocalyps:
‘Ik ben de Alfa en de Omega’ zegt God de Heer,
Hij die is en die was en die komt, de Alomvattende’.
‘Ik zal geven van het verborgen manna;
en Ik zal een wit steentje geven
en daarop gegrift een nieuwe naam,
die niemand kent dan hij die hem ontvangt.’
Joden brengen geen bloemen naar het kerkhof maar bij elk bezoek wordt er een steentje op de zerk gelegd. Teken van: jou ben ik niet vergeten en ik kwam hier om aan jou te denken.
In de schaal met doopwater gevuld steken we elke zondag met het licht van de Paaskaars de kaarsjes aan . Zij liggen tussen de stenen met namen van de dierbare overledenen van deze gemeenschap.
We gedenken vandaag de namen van allen die ons in hoop en vertrouwen zijn voorgegaan. Mensen die in de voorbije jaren in de KUC en Dominicusgemeenschap korte of langere tijd onze bondgenoten zijn geweest en niet meer onder ons zijn. Ook de namen van onze geliefden willen wij hier en nu aan de vergetelheid onttrekken. Hun levens en hun namen leggen we teder in de handen van de Ene die geen mens aan de vergetelheid prijsgeeft.
Wie wil kan nu de steen met de naam van zijn of haar dierbare overledene op de tafel leggen. Als u dat wil kan u ook de naam in de micro vermelden.
We leggen ook een steen neer voor alle onbekenden, naamlozen die het leven lieten.
Ritueel van het licht
We steken de kaarsjes aan bij de stenen:
Gij licht uit licht
Bewaar hen, bewaar ons.
Dat zij die ons in de dood zijn voorgegaan
Mogen zijn in uw licht.
Dat uw licht schijnt in de wereld
Om onverdraagzaamheid te bannen,
Om onrecht en lijden ongedaan te maken.
Dat wij onszelf laten leiden door uw licht
Om elkaar tot gids te zijn
Om elkaar tot troost te worden.
De woorden die wij spraken
De woorden die wij spraken tot elkaar,
haastige harde lieve onverstane,
de nacht die wij verzwegen voor elkaar,:
de bange dromen, de doorluchte wanen,
de dagen die wij gingen met elkaar
in donker woud door schaduwlicht lanen.
De mensen die wij werden één voor één,
spelende handen helderziende ogen,
lichamen stromend water steen en been,
vurige zielen vonken mededogen,
die ene die wij zijn en anders geen,
die anderen die wij nog worden mogen.
Dit niets dat overleeft ternauwernood,
dit alles dat ik ben in vrees en beven,
dit enig hier-nu tegen doem en dood,
dit korte lichte lange eigen leven
dat wij ontvangen als genadebrood,
dat ons gegeven is en blijft gegeven.
Tekst: Huub Oosterhuis Muziek: Tom Löwenthal
Inleiding tafeldienst
Brood vertelt een verhaal van de eeuwige wisseling van de seizoenen van gezaaid worden in vruchtbare aarde openbreken naar vruchtbaarheid vruchten dragen bij storm en wind bij lichte bries en zon geoogst worden, gebroken en gemaald worden
tot levenskracht voor mensen in Zijn naam.
Wijn vertelt een verhaal van de eeuwige wisseling van de seizoenen van geplant worden in vruchtbare grond groeien en bloeien, vrucht dragen bij storm en wind bij lichte bries en zon geoogst worden, geplukt en geplet worden tot levensvreugd voor mensen in Zijn naam.
God van medeleven, meer dan ooit weten wij hoe wij Uw naam kunnen waarmaken in het aanwezig zijn bij elkaar. In het zoeken naar ondersteuning bij elkaar. Ook Jezus is met Zijn vrienden samengekomen toen het onbegrijpelijke lot van de dood Hem trof toen het afscheid Hem vervulde met pijn en angst. Zoals Hij, willen we samen met allen het brood en de beker nemen en de hoop uitspreken dat U met ons zijt, ondanks alles.
(Uit het afscheidsboekje van Leo Vandenhaesevelde)
Zegening tot slot
De Levende zegene en behoede u.
De Levende doe zijn aangezicht over u lichten,
en zij u genadig. De Levende verheffe zijn
aangezicht over u, en geve u vrede.
Zegen ons en behoed ons,
doe lichten over ons uw aangezicht
en wees ons genadig
Zegen ons en behoed ons,
doe lichten over ons uw aangezicht
en geef ons vrede.
Tekst: Numeri 6, 24-27 Muziek: Gert Bremer
foto: Ingrid Avet
Blijf verbonden met de gemeenschap van Dominicus Gent:
via de nieuwsbrieven: https://www.dominicusgent.be/nieuwsbrief/
via Facebook ( https://www.facebook.com/Dominicus-Gent-324436994242688/)
Abonneer u nu op ons Youtube-kanaal ( https://www.youtube.com/channel/UCBCXMCRb0cNw8Dd3tMc9elQ)
Indien u meent dat voor een bepaald object het auteursrecht van de auteur of zijn/haar erfgenamen, of het recht op afbeelding geschonden werd, neem dan contact op met ons zodat de situatie kan worden rechtgezet.