Dominicus Gent

Viering van zondag 17 september 2023

77×7

 

21Toen kwam Petrus naar Hem toe en sprak: “Heer, als mijn broeder tegen mij misdoet, hoe dikwijls moet ik hem dan vergeven? Tot zevenmaal toe?” 22Jezus antwoordde hem: “Neen, zeg Ik u, niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventigmaal zevenmaal. 23Daarom gelijkt het Rijk der hemelen op een koning die rekening en verantwoording wilde vragen aan zijn dienaren. 24Toen hij hiermee begon, bracht men iemand bij hem die tienduizend talenten schuldig was. 25Daar hij niets had om te betalen gaf de heer het bevel hem te verkopen met vrouw en kinderen en al wat hij bezat om zo de schuld te vereffenen. 26De dienaar wierp zich voor hem neer en smeekte: Heer, heb geduld met mij en ik zal u alles betalen. 27De heer kreeg medelijden met die dienaar, liet hem gaan en schold hem de geleende som kwijt.
Maar toen die dienaar buiten kwam, trof hij daar een andere dienaar die hem honderd denariën schuldig was; hij greep hem bij de keel en zei: Betaal wat je schuldig bent. De andere dienaar wierp zich voor hem neer en smeekte: Heb geduld met mij en ik zal u betalen. 30Maar hij weigerde en liet hem zelfs in de gevangenis zetten, totdat hij zijn schuld zou hebben betaald.
31Toen nu de overige dienaren zagen wat er gebeurd was, waren zij diep verontwaardigd en gingen hun heer alles vertellen. 32Daarop liet de heer hem roepen en sprak: Jij lelijke knecht, heel die schuld heb ik je kwijtgescholden, omdat je mij erom gesmeekt hebt. 33Had jij dan ook geen medelijden moeten hebben met je mededienaar, zoals ik met jou medelijden heb gehad? 34En in toorn ontstoken leverde zijn heer hem over aan de beulen, totdat hij zijn hele schuld betaald zou hebben. 35Zo zal ook mijn hemelse Vader met ieder van u handelen, die niet zijn broeder van harte vergiffenis schenkt.”

Het gebeurt hier en nu … bij het overlijden van een ouder ontstaat er ruzie tussen broers en zussen. Wie heeft wat gedaan, of juist niet gedaan? Frustraties en onrechtvaardigheden die in het verleden gebeurd zijn, komen weer boven water. Mensen schelden, verwijten en geven lucht aan zoveel onrechtvaardigheden die ze op hun levenspad tegenkwamen. En oei, als er dan ook nog geld mee gemoeid is, wordt het vaak nog moeilijker.

Het gebeurt hier en nu … dat een ouder het ouderschap niet of nauwelijks opneemt en hierdoor zijn/haar kinderen geen veilig nest aanbiedt. Kinderen breken met hun ouders omwille van een vreselijke jeugd, maar worstelen met het al dan niet zich nog verzoenen met die falende ouder.

Het gebeurt hier en nu …dat een echtgenoot of echtgenote ontdekt dat hij/zij bedrogen werd door zijn of haar partner. Betekent dit het einde van deze relatie ? Komen ze er samen weer uit ? Het kan alle kanten op, maar menselijke relaties zijn complex.

Het gebeurt hier en nu dat mensen plezier beleven aan beelden van kindermisbruik. Hierbij zijn er enkel verliezers. Kinderen dagen niet uit en vragen niet naar deze handelingen. Toch kwam er zoiets op hun pad . Kunnen partners dit aan elkaar vergeven ? Schaamte voor de hele familie en omgeving. Hoe leef je hiermee verder ?

Het gebeurt elders maar wel nu … Rusland voert al meer dan anderhalf jaar oorlog met Oekraïne. Een oorlog die geen oorlog mag genoemd worden, maar wel mensen doet vluchten, mensen doodt of verwondt. Bommen vernielen steden en gemeenschappen, wie weet nog voor hoe lang ?

Het gebeurde hier maar wel vroeger… zijn de mensen die slachtoffer werden van seksueel misbruik door geestelijken echt godvergeten ? Rechtvaardigheid kwam er niet, ook niet met operatie Kelk maar hun getuigenis overtuigt ons wel van onaanvaardbaar menselijk leed.

(onderbreking door lied )

Vergeten en vergeven ? We zeggen het misschien gemakkelijk, maar dat is het helemaal niet. De tekst die we vandaag lezen, maakt het ons niet gemakkelijk. Ignace heeft ons al geholpen om dit wat beter bijbels te kaderen. Interessant om hierover iets meer te weten. Toch blijf ik worstelen met wat ik daar vandaag de dag mee doe.
Als christen worden we opgeroepen om te vergeven, of om tenminste daar stappen in te zetten.
Als dader, als je gewild of ongewild iemand gekwetst hebt, kan het fantastisch zijn dat iets kan vergeven worden. Echt weer samen op weg kunnen, kan een heel groot geschenk zijn. Echt vergeven biedt nieuwe kansen en geeft nieuw leven. Je echt kunnen verontschuldigen en voelen dat de ander je excuses aanvaardt, is wonderbaarlijk.

Als slachtoffer echt kunnen vergeven, zonder rancune of wrok die af en toe bij momenten nog weer moet verwoord worden, is helend. Iets wat fout gelopen is, kan afgesloten worden. Het blijft een pijnlijke herinnering, maar je kan weer verder.

En juist dat gebeurt ook rondom ons, hier en nu, elders of in het verleden. Mensen zijn menselijk en daarom vallen we en staan we weer op, vallen we en helpen we elkaar weer overeind, maar eenvoudig is het niet.
In deze tekst lees ik vandaag iets over die complexiteit van vergeven. Zijn we soms hypocriet en worden we zelf graag vergeven, maar lukt het ons soms niet om zelf mild te zijn en een sorry van een ander te aanvaarden ? Slagen we erin om mensen echt iets te vergeven ?
Worden we niet dagelijks uitgedaagd om samen te leven met mensen die anders zijn, met mensen die we soms wat liever, milder, vriendelijker zouden wensen? Zoveel verwachtingen die vaak niet ingelost kunnen worden.

(onderbreking door lied )

De voorbije weken werkte ik in mijn klas rond anders zijn. Anders zijn is normaal, anders zijn is interessant. Lang leve de diversiteit, maar het is toch vaak ook ferm lastig. Die ander respecteert soms mijn nachtrust niet of gunt me geen veilige fietsplek. Die ander respecteert mijn geloof niet of spot met mijn huidskleur. Die ander kan me pesten, kwetsen, verminken en hoe moeten we dan verder? Vergeven en vergeten ? Zelfs in mijn eerste leerjaar is het al niet meer zo simpel.
Regelmatig stuur ik een leerling nog even naar een rustige plek om wat langer na te denken en terug te keren als er een gemeende sorry kan komen en als die ook een idee heeft van wat hij/zij kan doen om een foutje te herstellen. En och god, dit is wat in een klas van een lagere school gebeurt…

Wat doen we met de sorry die in gezinnen, families, geloofsgemeenschappen, of bij conflicten in de wereld nooit komt? Is er voor sommige zaken wel vergeving mogelijk ? Kunnen we zomaar aankloppen bij God of bij een god om vergeving te vragen voor daden die mensenlevens vernield hebben ? Eerlijk toegegeven, ik raak er met deze bijbeltekst niet uit. Zeker in het laatste stukje lees ik harde en straffende woorden bestemd voor diegene die niet bereid is om te vergeven.

Sorry, beste mensen, ik moet toegeven dat ik niet verder raak dan deze bedenkingen. Leven, laten leven, samenleven is prachtig, maar vaak ook moeilijk en complex. Ik ben soms de dader, diegene die kwetst. Ik ben soms het slachtoffer, diegene die gekwetst wordt en met pijn verder moet. Ik zie soms ook hoe anderen gekwetst worden en ik kan of wil het niet voor die ander opnemen. Ik ben de stille getuige van zaken die tussen mensen fout lopen. Dader, slachtoffer of getuige… in welke positie ik me ook bevind, die bijbeltekst doet me wel nadenken over vergeven.
Wat kan ik aan om verder te gaan ?

(afsluiten met lied)